lev

(a. e.) : olsa bile.

lev'

(a. i.) : den. yısa etme, çekme.

lev"

(a. i.) : 1) yakma. 2) yanma. lev'-i garâm : sevgi ile, aşk ile yanma.

lev'a

(a. i. c. : leveât) : yürek yanıklığı, gönül acısı, (bkz. : sûziş-i dil).

lev'a-i kalb

gönül acısı, iç yanıklığı.

levâhik

(a. i. lâhlka'nın c.) : lahikalar, ekler, eklenen şeyler.

levâhik-i lâmise

biy. dokunaç, fr. tentacule.

lavâic

(a. s. Lice'nin c.) : kalbi aşktan yananlar.

levâih, levâyih

(a. i. lâyiha'nın c.) : 1) lâyihalar. 2) Molla Câmi'nin meşhur eseri.

levâim

(a. i. lâime'nin c.) : çekiştirmeler, çekiştirilecek işler.

levâmi'

(a. i. lâmia'nın c.) : 1) parlamalar, parıldıyan şeyler, nurlar. 2) Molla Câmi'nin meşhur eseri.

levazım

(a. i. lâzime'nin c.) : 1) lâzım olan şeyler, gerekli şeyler; yaşamak, geçinmek, yolculuk için lüzumlu olan nesneler. 2) ask. askerin yiyecek, giyecek, yakacak ve savaş eşyası ve bu işlerle uğraşan dâire.

levazımat

(a. i. levâzım'm) : (bkz. : levazım).

levc

(a. i.) : ağızda bir şeyi veya lokmayı ötiye beriye döndürme.

leveât

(a. i. lev'a'nın c.) : yürekten gelen acılar, iç yanıklıkları.

levend

(f. i. c. : levendân) : 1) yeniçeri devrinde deniz erlerine verilen bir ad. 2) vaktiyle Venediklilerin Şark memleketlerinden maaşla topladıkları bahriye askeri. 3) s. tenbel. 4) s. ayyaş, içkici. 5) s. zampara. 6) s. kabadayı. 7) hizmetçi; gündelikçi; çırak. 8) namussuz kadın. 9) ibne. [Türkçe'de kullandığımız mânâlar Farsça'da yoktur]

levendân

(f. i. levend'in c.) : levendler.

levend-âne

(f. zf.) : leventcesine, sür'atle, hızla.

levendât

(a. i. levend'in c.) : leventler, [yapma kelimelerdendir]

levh

(a. i. c. : elvâh) : yassı, düz, üzerine resim, yazı gibi şeyler yazılabilen nesne.

levh-i emles

üzerine hiç bir şey yazılmamış, leke düşmemiş levh, fr. table rase.

levh- hatır

hafıza.

levh-i mahfuz

Allah tarafından takdîr edilen şeylerin yazılı bulunduğu manevî levha; ilm-i ilâhi.

levha

(a. i.) : bir yere asılmak üzere yazılmış veya yapılmış yazı veya resim. Ser-levha : başlık [yazılarda]

levha-i nuhuset

uğursuzluk levhası.

levhaş-Allah

(a. n.) : Allah ırak etmesin! vahşet vermesin; aferin, [aslı : "lâ evhaş-Allah" dır]

levhateyn

(a. i. c.) : (bkz. : deffeteyn).

levîd

(f. i.) : kazan [kap]

levlak, levlake

(a. i.) : bir kudsî hadîsten alınmış olup, Hz. Muhammed (Alehisselâm)'e hitaptır.

levlâke levlâke lemâ halakt-ül-eflâke

Sen olmasaydın, Sen olmasaydın yeri göğü yaratmazdım - [hadîs-i kudsî]

levm

(a. i.) : zemmetme, çekiştirme; paylama; başa kakma.

levm-i lâim

çekiştiricinin kınaması.

levme

(a. i.) : çekiştirilmesini, zemmedilmesini, başa kakılmasını gerektiren iş

levn

(a. i. c. : elvan) : 1) renk, boya; sıfat, (bkz. : fâm). 2) nevi, çeşit, (bkz. : gûn)

levs

(a. i.) : pislik, mundarlık, kir.

levs-ül-katl

huk. [eskiden] birisini katletmekle müttehem olan şahısta katlin nişanesi yahut maktul ile aralarında zahir bir düşmanlık bulunması gibi alâmet ve karineler.

levsiyyât

(a. i. c.) : kirli pis şeyler.

levvâın, levvâme

(a. s.) : çok levm edici, çekiştirici, başa kakıcı, paylayıcı. Nefs-i levvâme : nefsin yedi mertebesinden biri. (bkz. : nefs-i emmâre).

levz

(a. i.) : badem.

levzaî

(a. s.) : zarif, akıllı, ince [kimse]

levze

(a. i.) : 1) [bir tek] badem. 2) anat. [bir tek] bademcik, fr. amygdale.

levzetân

(a. i.) : anat. İki bademcik, bademcikler, fr. amygdalites.

levzeteyn

(a. i. c.) : anat. bademcikler, (bkz. : levzetân).

levzî

(a. s.) : 1) badem biçiminde olan. 2) bademle ilgili.

levzîn

(a. i.) : hek. Badem hulâsası.

levzîne

(f. i.) : 1) bâtlem helvası. 2) bademli helva.

levzînec

(a. i.) : bademli helva.

levziyyât

(a. i. c.) : bademle yapılmış tatlılar.

levziyye

(a. i.) : bot. badem, erik, kayısı, şeftali, vişne, kiraz ve benzerlerinin içinde bulundukları fasîle.