lec

(f. i.) : tepme.

lecâc, leeâcet

(a. i.) : ayak direme, 'çekişme [düşmanlıkta] , (bkz. : taannüd).

lecc

(a. i.) : 1) dar şey. Mekân-ı lecc : dar yer. 2) inâdetme, ayak direme [düşmanlıkta]

leclâc

(a. h. i.) : 1) satranç oyununun icatçısı. 2) s. sözü tutuk söyleyen.

leclece

(a. i.) : kararsızlık, tereddüt [sözde]

lecûc

(a. s.) : inatçı, çok çekişken.