leb

(f. i.) : 1) dudak. Şeker-leb : şeker dudaklı. Gonce-leb : konca gibi dudağı olan. leb-i âftâb : gölge. leb-i cânân : sevgilinin dudağı. leb-i derya (deniz dudağı) : mec. deniz kenarı. leb-i handan : gülen dudak. leb-i şefkat : şefkat dudağı. 2) uç, kenar. leb-i cû : ırmak kenarı. leb-i cûy-bâr v : su kenarı.

leb-i hadrâ

ufuk.

leb-i keştî-gâh

nehirlerin geçit yeri, boğaz, liman ağzı.

leb-i sâgar

kadeh ağzı.

lebâ'

(a. i.) : ağız, doğumdan sonra gelen süt.

lebâbet

(a. i.) : zeyreklik, akıllılık, (bkz. : fatânet).

lebâçe

(f. i.) : önü açık elbise, hırka; cübbe; ferace.

lebâd, lebâde

(f. i.) : yağmurluk.

leb-â-leb

(f. zf.) : ağızına kadar dolu.

lebân

(a. i.) : göğüs.

lebbân

(a. i.) : sütçü.

leb-be-leb

(f. zf.) : dudak dudağa, (bkz. : leb-ber-leb).

leb-ber-leb

(f. zf.) : dudak dudağa, (bkz. : leb-be-leb).

leb-beste

(f. b. s.) : 1) dudağı, ağzı bağlı. 2) susan.

lebbeyk

(a. n.) : "buyurunuz" raâıaâsma kullanılan bir kelime, [hac farizasının İcrası esnasında bu kelime ile başlayan muayyen dualar söylenir ki buna "tel-biye" denir] , (bkz. : telbiye).

lebbeyk-zen

(a. f. b. s.) : evet diyen, razı olan.

lebbeyk-zen-i icabet

Allah’ın emrine koşup uyan. [ölen hakkında kullanılır]

lebeb

(f. i.) : deriden örülmüş at başlığı.

leben

(a. i.) : süt. Adem-ul-leben : sütsüzlük. Adîmet-ül-leben : sütü kesik kadın.

lebenî, lebeniyye

(a. s. c. : lebeniyyât) : süte âit, sütle ilgili, sütlü. Mevâd-ı lebeniyye : sütlü maddeler, ürünler.

lebeniyyât

(a. i. lebeniyye'nin c.) : sütlü nesneler.

leb-güşâ

(f. b. s.) : "dudağı açık" : konuşan, söyleyen.

lebi

(f. i.) : dilim [ekmek, kavun, karpuz]

lebîb

(a. s. c. : libâb) : 1) akıllı, (bkz. : fatîn, zekî). 2) i. erkek adı.

lebîk

(a. s.) : 1) akıllı, zekî. 2) tatlı sözlü.

leblâb

(a. i.) : bot. sarmaşık.

leblâbiyye

(a. i.) : bot. sarmaşıkgiller, fr. hederacees.

leb-rîz

(f. b. s.) : taşıcı, ağzına kadar dolmuş, [maddî manevî]

lebs

(a. i.) : 1) giyecek şey. 2) iki şeyi bir birinden ayırt edememe, (bkz. : iltibas).

leb-teşne

(f. b. s. c. : leb-teşnegan) : susamış.

leb-teşnegân

(f. b. s. leb-teşne'nin c.) : susamışlar.

lebûn

(a. s.) : sütlü, sağmal [hayvan] , Bint-i lebûn : süt vermeye başlamış ıdişi koyun.