lâs

(f. i.) : 1) âdî ipek. 2) dişi hayvan. 3) köpek.

lâ-sânî

(a. s.) : ikincisi olmayan, tek. (bkz. : vahîd, yekta).

lâsık

(a. s.) : yapışıcı, yapışkan; yapışmış olan. (bkz. : lâzık).

lâsîf

(a. s.) : parlayan, parlayıcı, (bkz. : tâbân).

lâ-siyemmâ

(a. zf.) : hele, en çok; bahusus.

lâsk

(a. i.) : yakı.

lâskî

(a. s.) : yakıya âit, yakı ile ilgili.

lâss

(a. i. c. : lüsûs, elsâs.) : hırsız, (bkz. : düzd, sarık).

lâş

(f. i.) : 1) yağma, çapul. 2) s. alçak, aşağılık, itibarsız [kimse]

laşe

(f. i.) : 1) leş. (bkz. : cîfe). 2) zayıf, arık hayvan. 3) mec. kıyıda kalmış kayık, gemi teknesi.

lâşe-hâr

(f. b. s.) : leş yiyen.

lâ-şekk

(a. zf.) : şüphesiz, tabîî, elbette, (bkz. : bî-gümân).

lâ-şey

(a. s.) : bir şey değil, Dek değersiz iş.