lâ'l

(a. i.) : 1) kırmızı, al. 2) kırmızı ve değerli bir süs taşı. 3) dudak. la'l-i âb-dâr : güzelin dudağı.

lâ'l-i dürr-efşân

inci saçan, arasından inci gibi dişler görünen dudak.

lâ'l-l mûzab

1) şarap; 2) kan.

lâ'l-i nâb

saf dudak, kıpkırmızı dudak.

lâ'l-i revân

şarap.

lâ'l-i sâkf

sâkî’nin dudağı.

lâl

(a. s.) : dilsiz, (bkz. : ebkem). lâl ü ebkem : şaşa kalmış, dona kalmış.

lala

(f. i.) : 1) bir çocuğu gezdiren, oyalayan uşak. 2) saray haremağası. 3) pâdişâhların sadrâzamlara hitabelerken kullandıkları unvan.

lâle

(f. i.) : bot. 1) lâle. 2) [eskiden] esirlerin ve cezalıların boyunlarına taktıkları demir halka. 3) kadın adı.

lâle-i nu’mân

bot. bir çeşit lâle, dağ şakayığı.

lâle-fâm

(f. b. s.) : (bkz. : lâle-gûn, ISle-reng).

lâle-gûn

(f. b. s.) : (bkz. : lâle-fâm, lâle-reng).

lâle-hadd

(f. b. s.) : lâle yanaklı.

lâlek, lâlekân

(f. i.) : 1) pabuç. 2) taç. 3) horoz ibiği, fr. crete.

lâle-nâme

(f. b. i.) : eski edebiyatımızda lâle çeşitleri yetiştirilmesi, fiyatları ve şâire üzerine yazılmış mensur ve manzum eser.

lâle-reng

(f. b. s.) : lâle renkli, lâle renginde olan. (bkz. : lâle-fâm, 16le-gûn).

lâle-ruh

(f. b. s.) : 1) lâle yanaklı, yanağı lâle gibi kırmızı olan. (bkz. : lâle-ruh-sâr). 2) müz. Türk müziğinin en az iki asırlık bir mürekkep makamıdır. Zamanımıza kadar gelmiş bir numunesi yoktur.

lâle-ruh-sâr

(f. b. s.) : (bkz. : lâle-ruh).

lâlesar

(f. b. i.) : 1) sığırcık kuşu. 2) lalelik, (bkz. : lâle-zâr).

lâle-veş

(f. s.) : lâle gibi, lâleye benzeyen.

lâle-zâr

(f. b. i.) : lalelik, lâle yetişen yer, lâle bahçesi.

lâle-zâr-ı cemâl

güzellik laleliği.

lâ'l-fâm

(a. f. b. s.) : kırmızı renkli, al. (bkz. : lâ’l-gûn, lâ'l-reng).

lâ'l-gûn

(a. f. b. s.) : kırmızı renkli, al. (bkz. : lâ’l-fâm, lâ'l-reng).

lâ'l-reng

(a. f. b. s.) : kırmızı renkli, al. (bkz. : lâ’l-fâm, lâ'l-gûn).