küs

(f. i.) : kadın tenasül âleti, (bkz. : fere).

küsâ

(a. i. kisve'nin c.) : (bkz : kisve).

küsbe

(a. i.) : yağ posası; yağı suyu çıkarılmış her türlü bitki maddelerinin kuru kalıntısı.

küsbere

(f. i.) : bot. karakimyon, kişniş.

küstah

(f. s.) : aslı "güstâh" dır. (bkz. : güstâh).

küstâh-âne

(f. zf.) : aslı"güstâh-âne" dir. (bkz. : güstâh-âne)

küstel

(f. i.) : zool. bokböceği, (bkz. : hunfesâ').

küsûd

(a. i.) : kesad.

küsûd

(a. i.) : çekilme, gayeye varmadan geri dönme, (bkz. : ric’at).

küsûf

(a. i.) : astr. Güneş'in tutulması, Ay'ın, Dünyâ'mız ile Güneş arasına girerek gölgesiyle Güneş'i kısmen veya tamamen örtmesi.

küsuf-i cüz’i

astr. Güneş'in bir kısmının tutulması.

küsûf-i külli

astr. Güneş'in tam tutulması. küsül

küsul

(a. s.) : tenbel, üşeniel.

küsur

(a. i. kesr'in c.) : 1) parçalar, artan parçalar, artıklar. 2) mat. kesirler.

küsurat

(a. i. kesr'in c. olan küsûr'un c.) : artıklar, artan kısımlar.

küş (-)

(f. s.) : öldüren, öldürücü. Düşman-küş : düşman öldüren. Merdüm-küş : adam öldüren. Zebûn-küş : düşkün öldüren; fırsat düşkünü.

kuşende

(f. s.) : öldüren, öldürücü, (bkz. : katil).

kuşkuya

(f. i.) : müz. Türk müziğinin eski mürekkep makamlarından olup, zamanımıza kalmış bir numunesi yoktur.

küştar

(f. s.) : 1) kesilmiş, kurban edilmiş [koyun] . 2) mec. et.

küste

(f. s. c. : küşte-gân) : öldürülmüş.

küşte-gân

(f. s. küşte'nin c.) : öldürülmüşler.

küşte-gân-ı zinde

şehitler, (bkz. : şühedâ).

küsten

(f. s.) : öldürülmeye lâyık, öldürülesice.

küştere

(f. i.) : uzun dülger rendesi.

küştî

(f. i.) : güreşme, pehlivanlık, (bkz. : musâraa).

küşti-gîr

(f. b. i.) : güreş tutan, güreşçi, pehlivan.

küştî-gir-i cehân

cihan pehlivanı.

küştî-oirî

(f. b. i.) : pehlivanlık.