küh

(f. i.) : dağ. ["kûh" kelimesinin hafifletilmişi]

kühen

(f. s.) : eski, yıpranmış, modası geçmiş. Hâne-i kühen : eski ev; mec. dünyâ, (bkz. : atîk, bâstân, kadîm).

kühen-pîr

(f. b. s.) : çok yaşlı.

kühen-sâl

(f. b. s.) : "eski yıl" : yaşlı, yaşlanmış, kocamış; eski. (bkz. : atîk).

küheylî, hüheylân

(a. i.) : gözü sürmeli cins Arap atı.

kühhân

(a. s. kâhin'in c.) : falcılar, bakıcılar, (bkz. : kehene).

küh-istân

(f. b. i.) : dağlık, dağı çok olan yer. ["kûh-istân" in hafifletilmişi]

kühlân

(a. i. kehl'in c.) : (bkz. : kehl).

küh-sâr

(f. b. s.) : dağlık, dağ tepesi, ["kûh-sâr" kelimesinin hafifletilmişi]

kühûf

(a. i. kehf'in c.) : mağaralar.

kühüf-i cibâl

dağların mağaraları.

kühûl

(a. i. kehl'in c.) : 30–50 yaş arasında bulunan kimseler, olgunluk çağında bulunanlar, (bkz. : kihâl).

kühûlet

(a. i.) : olgunlukçağı, 30–50 yaş arası, (bkz. : sinn-i kemâl).