kûh

(f. i.) : dağ. (bkz. : tebel). kûh-i âteş-fesân : "ateş saçan dağ" : yanardağ. kûh-i celîl : üzerinde Hz. Nuh'un evi bulunan tepe.

kûh-i Kaf

Kafdağı.

kûh-i rahmet

Mekke-i Mükerreme'de bir dağ.

kûh-i revende

heybetli at, deve, fil.

kûh ö dest

dağ ve ova.

kûhâmûn

(f. i.) : tepesi düz oian dağ.

kûhân

(f. s.) : 1) kambur (bkz. : kûh-püşt). 2) i. at eyeri. 3) i. deve veya sığır hörgücü. (bkz. : kûhe)

kûh-beden

(f. a. b. s.) : dağ gibi, iri yapılı kimse.

kûh-ciğer

(f. b. s.) : dağ yürekli, yiğit, kahraman, (bkz. : bahâdır).

kûhe

(f. i.) : 1) dağ. (bkz. : kûh). 2) at eyeri. 3) deve hörgücü, dağ tepesi gibi sivri ve kubbeli olan şey. 4) saldırma, hücum, (bkz. : savlet).

kûhî

(f. i. ve s.) : 1) dağa âit, dağ ile ilgili; dağ gibi. 2) dağlı. Şükûfe-i (tûhî : dağ çiçeği.

kûh-istân

(f. b. i.) : dağlık, dağı olan yer. (bkz. : kûh-pâye).

kûh-ken

(f. b. s.) : dağ kazıcı, dağ kazan : Ferhâd-ı kûh-ken : dağ kazan Ferhad. (bkz. : kûh-kûb).

kûh-kûb

(f. b. s.) : 1) dağ vuran, dağ kazan, (bkz. : kûh-ken). 2) kuvvetli at veya katır. 3) kale döven top. 4) i. Şîrîn'in sevgilisi Ferhâd.

kuhl

(a. i.) : 1) göze çekilen sürme. 2) göz ilâcı.

kuhlî

(a. s.) : sürme gibi siyah olan.

kûh-nümûn

(f. b. s.) : dağ gibi görünen, heybetli.

kûh-pare

(f. b. i.) : 1) dağ parçası. 2) kuvvetli at.

kûh-pâye

(f. b. i.) : dağlık, (bkz. : kûh-istân).

kûh-püşt

(f. b. s.) : kanbur.

kûh-sâr

(f. b. i.) : dağlık; dağ tepesi.

kuhûf

(a. i. kıhf'ın c.) : (bkz. : akhâf).