kig, kîh

(f. i.) : göz çapağı.

kîh

(a. i.) : irin, cerahat.

kîh-i kâzib

biy. irine benzeyen, bâzı ifrazat (salgılar).

kîh-i mesane

biy. mesanenin ifraz ettiği irin.

kih

(f. s. c. : kihân) : küçük, (bkz. : kihîn, sagîr).

kihâl

(a. s. kehl'in c.) : 30-50yaş arasında olan kimseler, olgunluk çağında bulunanlar, (bkz. : kühûl).

kihâlet

(a. i.) : 1) göz hekimliği, göz hastalıkları bilgisi. 2) göz için sürme yapma, sürmecilik.

kihân

(f. s. kih'in c.) : küçükler, (bkz. : sigar).

kihân ü mihân

küçükler ve büyükler, (bkz. : sigar ü kibar).

kihânet

(a. i.) : kâhinlik, falcılık, bakıcılık, [bizde "kehânet" şekli yaygındır]

kihîn

(f. s.) : küçük, (bkz. : kih, sagîr).

kih-ter

(f. b. s.) : çok küçük [yaşça] . Birâder-i kih-ter : küçük birader.

kih-terî

(f. b. i.) : çok küçüklük [yaşça]

kih-terîn

(f. b. s.) : çok (daha, en, pek) küçük [yaşça] . Ferzend-i kihterîn : en küçük oğul.