key

(f. zf.) : ne zaman, ne vakit. Tâ be-key veya Tâkey : ne zamana kadar.

key

(f. i. c. : keyân) : büyük hükümdar, pâdişâh, eski Acem şahlarından ikinci tabakada bulunanlarının adlarının başına getirilirdi. Key-husrev, Key-kubâd, Key-kâvûs. . gibi.

keyân

(f. i. key'in c.) : keyler, büyük hükümdarlar, şahlar.

keyânî

(f. s.) : key'e, büyük hükümdara mahsus, onunla ilgili.

keyâniyân

(f. i. c.) : Key'lerin soyundan olanlar, eski Iran şahları, İran'ın Ahemenitler ailesi.

keyd

(a. i.) : hîle, oyun, dala vere, dolap.

keyf

(a. i.) : 1) sağlık, afiyet. 2) hoşlanma, memnunluk. 3) gönül açıklığı. 4) neş'e; hafif sarhoşluk. 5) arzu, heves, istek. 6) mizaç, tabiat.

keyfe

(a. zf.) : her nasıl, (bkz. : keyfe-mâ).

keyfe-mâ

(a. zf.) : her nasıl, (bkz. : keyfe).

keyfe mâ yeşâ'

(a. zf.) : nasıl isterse, istediği gibi.

keyfe mettefak

(a. zf.) : nasıl rastgelirse, hangisi olursa.

keyfer

(f. i.) : 1) karşılık. 2) mükâfat veya mücâzât.

keyfî, keyfiyye

(a. s.) : keyfe, arzuya, isteğe bağlı; bir kanuna, bir usûle, bir düzene bağlı olmıyan İdâre-i keyfiyye : keyfe göre edilen idare. Muâmele-i keyfiyye : keyfe göre yapılan muamele.

keyfiyyât

(a. i. keyfiyyet'in c.) : (bkz. : keyfiyyet)

keyfiyyet

(a. c. : keyfiyyât) : 1) * nitelik. 2) bir şeyin iyi veya kötü olması ciheti 3) gr. bir ismin müzekker veya müen-nes olması hâli. 4) bir hâdisenin geçişi. 5) madde, husus, iş.

keyfiyyet ve kemmiyyet

gr. erkeklik ve dişilik, müfretlik ve cemi'lik.

keyhân

(f. i.) : Dünyâ.

Key-husrev

(f. h. i.) : Keykâvus'un torunu, Siyâvuş'un oğlu olan meşhur hükümdar.

Keykâvüs

(f. h. i.) : 1) Keyâniyân'ın ikinci oâdişahı olup Keykubâd'ın torunu ve halefidir. 2) i. astr. semânın kuzey yarım küresinde bulunan ve Küçükayı ile Kuğu burçları arasında Tanîn burcunun dirseği hizasında üç parlak yıldızdan müteşekkil bir burç, lât. Cephem, fr. CıŞphee.

keyl

(a. i. c. : ekyâl) : 1) ölçme. 2) kile, tahıl, hububat ölçüsü, ölçek.

keylî

(a. s.) : kile ile ölçülen [şeyler]

keynûnet

(a. i.) : vâr olma, varlık, (bkz. : sayrûret).

keys

(a. i.) : zekâ, anlayış, kavrayış.

keysiyye

(a. i.) : (bkz. : kîsiyye).

keyvân

(f. i.) : astr. Zuhal (Satürn) gezeğen) : fr. Saturne.

keyy

(a. i.) : dağlama [yarayı]

keyyâl

(a. s.) : kileci, kile ile ölçen [kimse]

keyyâliyye

(a. i.) : 1) kilecinin aldığı ücret. 2) tas. [büyük k ile] sofiyenin büyüklerinden Ahmed-ür-rOfâî tarafından kurulmuş olan Rufâî' tarikatı kollarından birinin adı. (kurucusu : Keyyâl-ür-Rufâî adiyle meşhur Şeyh İsmail Keyyâlî'dir]

keyyis

(a. s.) : kiyaseti!, akıllı, anlayışlı, kavrayışlı. 2) ince, zarif. [müen. : "keyyise]