keşf

(a. i. c. : keşfiyyât) : 1) açma, meydana çıkarma. 2) gizli bir şeyi bulma. 3) bir sırrı öğrenme. 4) bir şeyin olacağını önceden anlama. 5) Allah tarafından ilham olunma. 6) bir yapı için harcanacak paranın aşağı yukarı hesaplanması. 7) [ask. düşmanın durumunu anlamak üzere gönderilen erlere" keşif kolu" denilir]

keşfi, keşfiyye

(a. s.) : keşfa mensup, keşifle ilgili.

keşfiyyât

(a. i. keşfin c.) : keşifler, bulup meydana çıkarılan şeyler.

keşide

(f. s. ve i.) : 1) çekilmiş, çek'liş. 2) tartılmış. 3) tertîbedilmiş, dizilmiş. 4) yazılmış. 5) eski yazıda bâzı harflerin üzerine çekilen çizgi; sin, şın, vav. . gibi kuyruklu uzantılı harflerin yazıda mahsus surette çekilmesi : "kâfin keşidesi güzel olmuştu. . "

keşîde-kamet

("ka" uzun okunur, f. a. b. s.) : uzun boylu.

keşîde-rû

(f. a. s.) : uzun yüzlü, sürahi yüzlü.

keşiş

(f. i. c. : keşîşân) : papaz, karabaş, kilise papazı, (bkz. : râhib).

kaşîşân

(f. i. keşîş'in c.) : papazlar, karabaşlar; kilise papazları, (bkz. : ruhban).

keşîş-hâne

(f. b. i.) : manastır, kilise.

keşk

(a. i.) : 1) keşkek, unla beraber dövülmüş et ve buğdaydan yapılan ve ortasına kızdırılmış yağ dökülen bir yemek. 2) yoğurt kurusu, keş, kurut.

Keşkül

(f. i.) : 1) keşkül, [eskiden] dervişlerin veya dilencilerin kullandığı, Hindistan cevizi kabuğundan veya abanozdan yapılmış dilenci çanağı. 2) üstü, dövülmüş fındık, fıstık ve rendelenmiş Hindistan cevizi gibi şeylerle süslenmiş olan bir çeşit süt tatlısı, keşkül-i fukara. keşkûl-i fukara, (bkz. : keşkül2.

keşmekeş

(f. b. i.) : 1) çekişme. kavga; mücâdele. 2) kararsızlık.

keşnî

(f. i.) : orman; koruluk.

keşşaf

(a. s. keşf'cten.) : 1) çok keşfeden, edici, gizli bir şeyi meydana çıkaran. 2) sırları çözen. 3) i. [eskiden] keşif kolu. 4) i. [eskiden] izci. 5) meşhur bir tefsir.

keştî

(f. i.) : gemi. (bkz. : sefîne).

keştî-i gam

(gam gemisi) : [bu] Dünyâ.

keştî-i Nûh

Hz. Nuh (Aleyhisselâm)'un, tufandan kurtulmak üzere yaptığı ve içine her canlıdan birer çift aldığı gemi.

keştî-bân

(f. b. i.) : gemici, gemi süvarisi, kaptan, (bkz. : nâhudâ, rub-bân).

keştî-bânî

(f. b. i.) : gemicilik, kaptanlık.

keştî-gâh

(f. b. i.) : gemilerin barındığı yer, liman.

keştî-ger

(f. b. s.) : gemi yapan, gemi tamir eden [kimse]

keştî-nişîn

(f. b. s. c. : keştî-nişînân) : gemide oturan, gemide bulunan.

keştî-nişînân

(f. b. s. keştî-nişîn'n c.) : gemide oturanlar, gemide bulunanlar. ketb-ü tahrir etmek : yazmak.