ked

(f. i.) : ev. (bkz. : hâne, mesken).

ked-bânû

(f. b. i.) : kâhya ka-' din, bir dâireyi idare eden kadın.

kedd

(b. i.) : çalışma, çabalama, uğraşma, iş; emek.

kedd-i yemîn

(sağ elin emeği) : el emeği.

kede

(f. e.) : mahal, yer, ev. Âteşkede : ateş yeri. Mey-kede : mey yeri, meyhane. Mihnet-kede : mihnet yeri.

keder

(a. i.) : 1) bulanıklık. 2) (a. i. c. : ekdâr) : tasa, kaygı, gönül üzüntüsü, (bkz. : gamm, gussa).

keder-efız

(a. f. b. s.) : keder veren, keder verici.

keder-engîz

(a. f. b. s.) : keder koparan, keder kopana, keder meydana getiren.

keder-nâk

(a. f. b. s.) : kederli, tasalı, gamlı.

ked-hütâ

(f. b. i.) : kethüda, kâhya.

kedm

(a. i.) : ısırma.

kedme

(a. i.) : yara nişanı, bere, iz.

kedö

(f. i.) : 1) kabak. 2) şarap kabı. 3) mee. kafatası.