hüccâb

(a. i. hâcib'in c) : 1) kapıcılar. 2 .perdeciler.

hüccâc

(bkz. : hâcc, hacı).

hüccet

(a. i.) : 1) senet, vesika, delil, [eskiden, şeriat mahkemesinden verilen bir hak veya bir sahiplik gösteren resmî vesîka (* belge)]. 2) seçkin âlimlere verilen unvan

Hüccet-ül-lslâm

İmâm-ı Gazâlî.

hüccet-i dâfia

huk. [eskiden] bir şeyi ispata delil olmayıp talep ve iddiayı defide delil olan hüccet : istishap gibi. [meselâ hayâtı, istishap tarikiyle sabit olan mefkudun veresesi "ihtimal ki ölmüştür" diye malını aralarında taksim edemezler, istishap veresenin bu husustaki talep ve iddialarını defide hüccettir. Fakat istishap mefkudun irse İstihkakında, yânî başkasının vâris olması hususunda delil ve hüccet olamaz].

hüccet-i kasıra

["ka" uzun okunur] : huk. [eskiden şahsa maksur ve münhasır olup başkasına sirayet etmiyen hüccet; ikrar ve yeminden nukûl gibi].

hüccet-i müsbite

huk. bir şeyi isbatta delîl olan hüccettir : şahadet gibi : [buna "hüccet-i muzlime" de denir].

hüccet-i müteaddiyye

huk. [eskiden] hükmü yalnız taraflara münhasır kalmayıp dâva ile sâlr alâkadar olanlara da sirayet ve tecâvüz eden beyyi-nedir. [nesebi veya mülkiyeti ispat eden şahadet gibi].

hüccet-i zahriyye

huk. [eskiden] zahrında sebebi yazılan hükmün tasdikli suretini hâvî hüccet.

hücciyyet

(a. i.) : ihticâca sâlih olma.

hücec

(a. i. hüccet'in c.) : deliller, senetler, vesikalar, (bkz. : hicâc).

hücec-i hattiyye

huk. [eskiden] yazılı deliller ki tezvîr ve tasnî' şüphesinden salim ise mâmûl-ün-bih, yânî hükme medar olur. Başka veçhile sübûta hacet kalmaz, [beratlar, Defter-i Hakani kayıtları, hîle ve fesattan salim olacak surette tutulan mahkeme sicilleri, tescil edilen vakfiye gibi].

hücerât

(a. i. hücre'nin e.) : 1) gözler, odacıklar. 2) sürü konulan yerler, (bkz. : hücrât, hücürât). Sûre-i hücerât : Kur'ân'ın kırk dokuzuncu sûresi.

hüceyrât

(a. i. hüceyre'niti c.) : küçük delikler ve oyuklar.

hücevre

(a. i. c. : hüceyrât) : küçük delik ve oyuk.

hücnet

(a. i.) : 1) ayıp, noksan, kusur. 2) sözdeki ayıp. 3) bayağılık, soysuzluk, karışıklık.

hücrât

(a. i. hücre'nin c.) : gözler, odacıklar. (bkz. : hücerât, hücürât).

hücre

(a. i. c. : hücerât. hücürât. hücrât) : 1) göz, odacık. 2) biy., bot., zool. canlı varlıkların (dokuların, organların) en küçük yapısı.

Hücre-i Saadet

Hz. Muhammed (Aleyhisselâm)'in makamı.

hücrevi

(a. s.) : 1) hücreyle ilgili. 2) hücre gibi olan. [müen. "hücreviyye" dlr].

hücû'

(a. i.) : uyku. , (bkz. : hâb, nevm).

hücûd

(a. i.) : gece a uyuma, uykusuz kalma.

hücul

(a. i. hecl'ln c.) : çukurlar, uçurumlar, (bkz. : hicâl).

hücum

(a. i.) : 1) saldırış, saldırma.

hcûm-ı dil-îrân-ı nîzedâr

mızraklı yiğitlerin hücumu. 2) sert sözle birine çatma.

hücüb

(a. i. hicâb'ın c.) : perdeler.

hücürât

(a. i. hücre'nin c.) : gözler, odacıklar. (bkz. : hücerât, hücrât).