hûn

(f. i.) : 1) kan. (bkz. : dem). 7) öldürme, öc. 

hûn-i cân

şarap.

hûn-i kebûter 

(güvercin kanı) : şarap.

hûn-ab, hûn-tb

(f. b. i.) : 1) kanlı su. 2) gözyaşı.

hûn-âlûd, hûn-âlûde

(f. b. s.) : kana bulanmış, (bkz. : hûn-in)

hûn-âşâm

(f. b. s.) : kan içen, kan içici, (bkz. : hûn-hâr, hûn-rîz).

hûn-bâr

(f. b. s.) : kan yağdırıcı. Dîde-i hûn-bâr : kan saçan göz, kan ağlıyan.

hûn-behâ

(f. b. i.) : kan pahası, diyet.

hûn-çegân

(f. b. s.) : kendisinden kan akan. Ecfân-ı hûn-çegân : kan akan gözevleri [gözler].

hunefâ'

(a. i. hanîf'ın c.) : İslâm dînine sımsıkı bağlı olanlar.

hûn-efşân

(f. b. s.) : kan saçıcı, kan saçan, serpen, (bkz. : hûn-feşân).

hunfesâ

(a. i. c. : hanâfis) : bokböceği, mayıs böceği; mee. piç. (bkz. : veled-i zina).

hun-feşân

(f. b. s.) : kan saçan, kan saçıcı, serpen, (bkz. : hûn-efşân).

hûn-hâh

(f. b. s.) : kan isteyen, öc alıcı.

hûn-hâr

(f. b. s.) : kan içen, kan dökücü, zâlim, (bkz. : hûn-âşâm, hûn-rîz, zâlim).

hûn-hârâne

(f. zf.) : zulmederek, zâlimce

hûnî

(f. s.) : kanlı, kan dökmiye meyilli.

hûn-în

(f. b. s.) : kanlı, kana bulaşmış, (bkz. : hûn-âlûd, hûn-âlûde, katil).

hunnak

(a. i.) : hek. boğmaca, bademcik, boğaz iltihabı.

hunnâlc-ı sadrî

hek. anjin dö puatrin, fr. atiğine de poitrine.

hunnas

(a. i. hânis'in c.), astr. beş seyyare (* gezeğen) : Zuhal (Satürn), Müşteri (Jüpiter), Merih (Mars), Zühre (Venüs, Utârid (Merkür).

hûn-pâş

(f. b. s.) : kan saçan, kan döken.

hûn-rîz

(f. b. s.) : kan döken, kan dökücü, (bkz. : hûn-hâr).

hunük

(f. n.) : ne güzeli, ne mutlu!, yaşa!

hunyâ

(f. i.) : şarkı, türkü söyleme, (bkz. : hînâ).

hunyâ-ger

(f. i. c. hunyâ-gerân) : şarkıcı, (bkz. : hanende, hinâ-ger).

hunyâ-gerân

(f. i. hunyâger'in c.) : şarkıcılar.