huff

(a. i.) : 1) abdest alırken üzerine meshedilebilen, çizme, mest, çedik gibi ayakkabı. 2) deve tabanı. 3) deve.

huff ü hâfir

deve ve at.

huffâş

(a. i. c. : hafâfîş) : yarasa, gece kuşu. (bkz. : şeb-pere).

huffâşe

(a. i.) : zool. yarasa

huffâz

(a. i. hâfız'ın c.) : ezberleyiciler, ezber bilenler, Kur'ân'ı ezberiiyenler, (bkz. : hafaza, hafız).

huffî

[eskiden] ayaca giyilen çizme lere konacak surette yapılmış olan kitaplar.

hufre

(a. i.) : kazılmış çukur, oyuk, delik.

hufreteyn

(a. i. c.) : iki çukur.

hufreteyn-i enf

anat. burun delikleri.

hufte

(f. s. c. : hufte-gân) : yatmış, uyumuş.

hufte-gân

(f. b. s.) : huf te'nin c.) : yatıp uyumuş olanlar.

hufte-gî

(f. i.) : yatıp uyuma

hufte-isfahân

(f. b. i.) : müz. Türk müziğinin eski mürekkep makamların dan olup numunesi kalmamıştır.

hufye

(a. i.) : gizlenme, saklanma