hevâ

(a. i.) : heves, istek, arzu; sevgi; hoşlanma. Ehl-i hevâ : hırs sahipleri, nefsine düşkünler.

hevâ vü heves

zevk ve şehvetler.

hevâ-yi çeşm-i mest

mahmur gözün arzusu.

hevâ-yi isle

aşk arzusu.

hevâ-yi sayd

av hevesi.

hevâ-yi-sevdâ-fezâ

sevda arttıran hava.

hevâ-yi vatan

vatan havası.

hevâcir

(a. i. hâcire'nin c.) : 1) hicret edenler, göçenler. 2) günlerin en sıcak zamanları.

hevâcis

(a. i. hâcise'nin c.) : akla gelen kötü düşünceler, kuruntular.

hevâ-dâr

(f. b. s.) : 1) havadar, etrafı açık, rüzgârlı yer. 2) yar, dost. (bkz. : hevâ-hâh).

hevâdî

(a. s. hâdî'nin c.) : 1) hidâyet edenler, doğru yol gösterenler. 2) kılavuzlar, rehberler, (bkz. : hüdât).

hevâdic

(a. i. hevdec'in c.) : kadınların binmesi için, deve üzerine yapılan mahfeler.

hevâ-hâh

(a. f. b. i.) : yar, dost. (bkz. : hevâ-dâr2, muhibb).

hevâî

(a. s.) : 1) nefis ve şehvetine mağlup olmakla ilgili. 2) nefsine düşkün, ciddî şeylerle ilgisiz, [müen. "hevâiyye"].

hevâî-meşreb

(a. b. s.) : gelgeç tabiatlı, hoppa.

hevâiyyât

(a. s. hevâî'nin c.) : ciddî olmıyan, gelip geçici şeyler.

hevâmm

(a. i. hâmme'nin c.) : zool. böcekler, haşereler, [ire, karınca, kehle, yılan, akrep... gibi]. El-avâm-ke-l-hevâmm : halk böcekler gibidir.

hevâmm-ı cerebî

uyuz hastalığı'böceği.

hevân

(a. i.) : horluk, aşağılık, zelillik, alçaklık.

hevâ- perest

(a. f. b. s.) : nefsine, zevkine düşkün, sefih [kimse].

hevdec

(a. i. c. : hevâdic) : kadınlar için deve üzerine yapılan mahfe.

heves

(a. i.) : 1) arzu, istek. 2) gelip geçici istek. Nev-heves : yeni hevesli, yeni alışan.

hevesât

(a. i. heves'in c.) : hevesler.

hevesât-ı nefsâniyye

nefis düşkünlükleri.

heves-dâr

(a. f. b. s.) : hevesli.

heves-kâr

(a. f. b. s. c. : heves. kârân) : hevesli, istekli, (bkz. : heves-nâk).

heves-kârân

(a. f. b. s. heveskâr'ın c.) : hevesliler, istekliler, (bkz. : heves-nâkân).

heves-kâri

(a. f. b. i.) : heveskârlık.

heves-nâk

(a. f. b. s. c. : hevesnâkân) : heves edici, hevesli, (bkz. : heves-kâr).

heves-nâkân

(a. f. hevesnâk'ın c.) : heves edenler, hevesliler, (bkz. : heves-kârân).

heves-perver

(a. f. b. s.) : hevesli, (bkz. : heves-kâr heves-nâk).

heves-perverâne

(a. f. zf.) : hevesli olana yakışacak şekilde.

hevl

(a. i. c. : ehvâl) : korku, (bkz. : havf).

hevl-âver

(a. f. b. s.) : korku getiren, korku veren, korkunç, (bkz. : hevl-engîz).

hevl-engîz

(a. f. b. s.) : korkunç, (bkz. : hevl-âver).

hevl-nâk

(a. f. b. s.) : korkunç, korkulu. Mevt-i hevlnâk : korkunç ölüm. Vâdî-i hevl-nâk : korkulu vadi.

hevn

(a. i.) : 1) kolaylık, (bkz. : suhulet). 2) ehemmiyetsizlik, değersizlik.