henâzîr

(a. hınzîr'ın c.) : hınzırlar, domuzlar. Dâ-ül-henâzîr : hek. domuzbaşı denilen ve ekseriya boyunda çıkan şiş, sıraca.

hencâm

(a. s.) : beceriksiz, elinden iş gelmiyen.

hencâr

(f. i.) : usul, yol, kaide, * kural. Nâ-be-hencâr : usulsüz, yolsuz.

hendese

(a. i.) : geometri. Usûl-i hendese : geometri kitabı.

hendese-hâne

(a. f. b. i.) : Tanzimat'tan biraz önce, açılmış olan mühendis mektebi.

Hendese-hâne-i bahrî

Bahriye Mektebinin ilk adı. [I. Abdülhamit zamanında 1187-(1773) yılında Cezayirli Hasan Paşa'nın teşebbüsiyle Tersane içinde açılmıştır),

hendesî, hendesiyye

(a. s.) : geometrik, geometri ile ilgili. Eşkâl-i hendesiyye : geometrik şekiller.

hengâm

(f. i.) : zaman, çağ, sıra, vakit, mevsim.

hengâm-ı şitâ

kış mevsimi.

hengâme

(f. i.) : kavga, gürültü.

hengâme-i azab

azap zamanı.

hengâme-gîr

(f. b. i.) : 1) hikâye söyleyici; oyuncu; hokkabaz. 2) kavgacı, gürültücü. 3) leke tozu, diş macunu gibi şeyler satan çığırtkanlar. 

hengâme - girî

(f. b. i.) : hengâmegirlik, kavgacılık.

hengâmî

(f. s.) : bir mevsim yaşıyabilen nesne.

henî

(a. s.) : hazmi kolay, sıhhate uygun.

henîen

(a. zf.) : afiyet olsun, şifâ olsun!

henüz

(f. zf.) : şimdiye kadar, bu âne dek; daha, yeni, hâlâ; ancak.