gonce

(f. i.) : konca, tomurcuk, açılmamış çiçek, [bilhassa gülün açılmamışı].

gonce-i âb

yağmur yağarken suyun yüzünde meydana gelen kabarcık.

gonce-i hamrâ

kırmızı konca.

gonce-i handan

gülen konca.

gonce-i ra'nâ

müz. Türk müziğinin mürekkep makamlanndandır. En az iki asırlıktır. Heftgâh ile hüseynî beşlisinin nevadaki şeddinden mürekkeptir. Bu beşli ile neva veya yegâh perdesinde kalır.

gonce-dehân, -dehen

(f. b. s.) : ağzı, konca gibi küçük ve güzel olan, konca ağızlı, (bkz. : gonce-fem).

gonce-fem

(f. b. s.) : (bkz. : gonce-dehân, -dehen).

gonce-leb

(f. b. s.) : dudakları konca gibi olan, konca dudaklı.