gâv

(f. i.) : öküz, slğır. (bkz. : cevder). 

gâv-ı arı

eski Hintlilerin, dünyâyı boynuzlan üzerinde taşıdığını sandıkları öküz. 

gâv-ı deştî

yaban sığırı.

gâv-ı zemîn

(bkz. : gâv-ı arz). 

gavâfil

(a. s. gafile'nin c.) : gaflette bulunanlar. 

gavâil

(a. i. gaile'nin c.) : dertler, sıkıntılar, felâketler, musibetler, belâlar. 

gavâlî

(a. i. galiye'nin c.) : güzel kokular. 

gavâmız

(a. i. gamız ve gamıza'nın c.) : 1) anlaşılmaz şeyler, güç şeyler, karışık ve kapalı sözler. 2) sırlar, gizli tutulan şeyler. 

gavânım

(a. s. ganim'in c.) : (bkz. : ganim). 

gavânî

(a. i. ganiye'nin c.) : 1) zenginler. 2) kadın şarkıcılar. 

gavâşî

(a. i. gaşiye'nin c.) : perdeler, örtüler, zarlar. 

gavâyâ

(a. i. gaviyye'nin c.) : sapmışlar, sapıtmışlar. 

gavâyet

(a. i.) : azgınlık, hak yolundan sapma, kötü yola sapma.

gavâyet-i nefs

nefsin azgınlığı. 

gâv-bân

(f. b. i.) : sığırtmaç, sığır çobanı. 

Gâve

(f. h. i.) : Dahhâk'in zulmüne karşı halkı ayaklandıran iranlı meşhur demirci. 

gavga

(f. i.) : kavga, döğüşme, vuruşma; gürültü. 2) harp, savaş. 

gavga-yi hürriyyet

hürriyet kavgası. 

gavî

("ga" uzun okunur, a. s. c. : gavûn. guvât) : azmış, azgın, yoldan çıkmış, [adam], (bkz. : gaviyy). 

gavî

(a. s.) : çok azmış, çok azgın, çok gümrah. (bkz. : gavî). 

gâv-meşreb

(f. a. b. s.) : öküz tabîath.

gavr

(a. i.) : dip, esas, hakikat, (bkz. : gıyâbe, ka'r, künh). 

gavr-ı amîk

derin dip.

gavr-ı mes'ele

meselenin dibi, esâsı, künhü. 

gavs

(a. i. c. : agvâs) : 1) yardım, muavenet. 2) yardım istemek için bağırma, medet. 3) s. yardımcı, imdada yetişen. [Allah'ın velîleri, ululan hakkında kullanılır]. 

gavs-i a'zâm

tarikat kurucusu, (bkz. : kutb). [tahsîsen Abdülkadir-i Geylânî hakkında kullanılır].

gavs

(a. i.) : 1) suya dalma dalgıçlık, (bkz. : gavta-bâzî). 2) içine girmek için bir şeyi derinleştirme, iyice anlama. 

gâv-sâle

(f. i.) : (bkz. : gûsâle). 

gavt

(a. i.) : 1) batma, bir nesne içine girme. 2) derin çukur. 

gavta

(a. i.) : 1) çukur yer [toprakta]. 2) sulak, ağaçlık. 

gavta-i Şâın

Şam düzlüğü, Şam ovası. 

gavta

(f. i.) : su içindeki derinlik. 

gavta-bâz

(f. b. i.) : dalgıç. 

gavta-bâzî

(f. b. i.) : dalgıçlık, (bkz. : gavs 1). 

gavta-gâh

(f. b. i.) : dalma yeri. 

gavta-hâr

(f. b. s.) : batan, dalan. 

gavûn

("ga" uzun okunur. e. s. gavî'nin c.) : azmışlar, azgınlar, yoldan çıkmışlar, (bkz. : guvât). 

gavvâs

(a. i.) : dalgıç, inci ve sünger bulmak veya denize düşen bir şeyi çıkarmak ve yahut rıhtım gibi deniz altında yapılan inşâatın temellerini düzenlemek üzere suya dalan, denizin dibine inen kimse.