gaffar |
: | غفار |
(a. i. ve s.) : 1) kullarının günahlarını affeden, Allah. |
gaffâr-üz-zünûb |
: |
günahları, suçları bağışlıyan [Allah]. 2) i. [abdülgaffâr'dan kısaltılmış olarak] erkek adı. |
|
gafil, gafile |
: | غافل ، غافله |
("ga" uzun okunur, a. s. gaflet'den. c. : gafele. gafilin) : gaflette bulunan, ihmâl eden, ilerisini iyi düşünmiyen, dikkatsiz, ihtiyatsız, dalgın, tenbel. |
gafil-âne |
: | غافلانه |
("ga" uzun okunur. a. f. zf.) : gaf ilcesine, dikkatsizlikle, ihtiyatsızlıkla, dalgınlıkla. |
gafilen |
: | غافلا |
("ga" uzun okunur, a. zf.) : gaafil olarak, habersizce. |
gafir |
: | غافر |
("ga" uzun okunur, a. s.) : mağfiret eden, yarlıgayan, affeden; Allah. |
gafir-üz-zenb |
: |
suç bağışlıyan (Allah). |
|
gafîr |
: | غغير |
(a. s.) : 1) örten, etrafını çeviren. 2) çok fazla. Cemm-i gafîr : büyük cemaat, insan kalabalığı. 3) i. muhafız askerler. |
gaflet |
: | غفلت |
(a. i.) : 1) gafillik, boş bulunma, dalgınlık, dikkatsizlik, ihtiyatsızlık. 2) ihmal, endîşesizlik. |
gafleten |
: | غفلةً |
(a. zf.) : gaflet eseri olarak, dalgınlıkla. |
gafur |
: | غفور |
(a. s. gufrân'dan.) : mağfiret eden, yarlıgayan, suç bağışlıyan, merhamet eden [Allah], (bkz. : gaffar). |
gafûr-ür-rahîm |
: |
esirgiyen, suç bağışlıyan [Allah]. |