feyâfî

(a. i. feyfâ'nın c.) : susuz çöller, sahralar. 

Feyâyih

(a. i. feyhâ'nın ç.) : boşluklar, genişlikler, enginlikler. 

feyezan

(a. i.) : 1) suyun taşması, coşması. 

feyezân-ı Nîl

Nil'in taşması. 2) bolluk, fazlalık, feyiz. 

feyfâ'

(a. i. c. : feyâfî) : düz, büyük sahra, susuz kumlu çöl. (bkz. : kafr). 

feyfâ-neverd

(a. f. b. s.) : çöllerde ilerileyen, yol alan, çöl yolcusu. 

feyhâ

(a. i.) : büyük, geniş olan, engin. 

feyiz

(a. i. c. : füyûz). : (bkz. : feyz). 

feylesof

(a. i. c. : felâsife) : 1) felsefe ile uğraşan, filozof, âlim; akıllı kimse. 2) kaygısız, rahat yaşıyan, kalender kimse. 3) s. dinsiz, (bkz. : dehrî). 

feyyâl

(a. i.) : file bakan kimse, fil çobanı, (bkz. : fîl-bân). 

feyyaz

(a. s.) : 1) feyiz, bereket ve bolluk veren; Allah.

feyyâz-ı kudret, feyyâz-ı mutlak

Allah. 2) içi çok temiz, çok cömert [kimse]. 3) taşan [sel]. 4) i. erkek adı. 

feyyil

(a. s.) : zayıf hüküm. 

feyz

(a. i. c. : füyûz. [füyûzât, feyz'in c. olan füyûzun o]) : 1) suyun taşıp akması. 2) bolluk, çokluk verimlilik, fazlalık, gürlük, ilerileme, çoğalma. 3) ilim, irfan. 

Feyz-i âtî

(geleceğin feyzi. verimliliği. gürlüğü) : İstanbul'da, Kuruçeşme ile Arnavut köyü arasında, deniz kenarında Boğaziçi liseleri adını taşıyan lisenin eski adı. 

fevz-i câvidân

ebedî feyiz, devamlı bereket. 

feyz-i mukaddes

a'yân-ı sabitenin; istidatlarına göre, onların hâriçte zuhurunu istilzam eden tecellî. 

feyz-i neş'e bahşâ

neşe verici bolluk.

feyz-i safa

safinin, neşenin feyzi, bolluğu.

feyz-i tabîî

tabîî olan bereket, bolluk.

feyz ü rif'at

bolluk, ilerileme ve yükseklik. 

feyzâ feyz

(a; b. s.) : feyz ile dolu olan. 

feyz-âver

(a. f. b. s.) : feyiz getiren. 

feyz-bahş

(a. f. b. s.) : feyiz bağışlıyan, feyiz, bereket veren. 

feyz-dâr

(a. f. b. s.) : feyizli, gür. 

feyz-efzâ

(a. f. b. s.) : feyiz arttıran. 

feyz-nâk

(a. f. b. s.) : feyizli, bereketli. 

feyz-resân

(a. f. b. s.) : feyiz eriştiren, bereket ve bolluk getiren. 

feyz-yâb

(a. f. b. s.) : feyiz bulan, feyiz bulucu.