Eimme

(a. i. imâm'ın c.) : (bkz. : imâm). 

eimme-i dîn

din imamları. 

eimme-i erbaa

(dört İmam olup Müslümanların en büyük müctehidlerinden. en meşhur hukuk âlim. lerindendir) : [Ebû Hanîfe; Ahmed bin Idrîs-eş-Şâ-fiî; Mâlik bin Enes; Ahmed bin Hanbel]. 

eimme-i isnâ-aşer

(Şîîlerde Hz. Ali ile başlıyarak Mehdî ile sona eren on iki İmam). [Hz. Aiî; Hz. Hasan; Hz. Hüseyin; Hz. Zeyn-ül-Abidîn; Hz. Imâm-ı Bakır; Hz. Ca'fer-üs-Sâdık; Hz. Mûsâ Kâzım; Hz. Alî bin Mûsâ; Hz. Muhammed-ün-Nakî; Hz. Alîyy-üt-Taki; Hz. Hasan-ül-Askerî; Hz. imâm-ı Mehdî]. 

eimme-i mahallât

mahalle imamları.

eimme-i mahallât

eimme-i nuhât : nahiv (sintaks) âlimleri. 

eimmet-ül-esmâ

"esmanın başı" : tas. hay, âlim, mürif, kadir, semi', basîr, mütekellim olmak üzere yedi isim demek olan esmâ-i seb'a yerinde kullanılır. 

einne

(a. i. inân'ın c.) : dizginler, yularlar. 

eizze

(a. s. azîz'in c.) : 1) erenler. 2) muhterem, azîz kimseler.

eizze-i nasirâ

Hıristiyan evliyası.