dolâb

(a. i. c. : devâlîb) : 1) içine eşya ve şâire konulan raflı veya rafsız göz. 2) hîle, dek, dubârâ. 3) kuyudan su çıkarmıya yariyan ağaçtan veya demirden yapılmış çark. 4) s. devreden, dönen. 5) bedestenin içindeki küçük dükkânlar. [Farsçası "dûlâb" dır]. 

dost

(f. i. c. : dostân) : 1) sevişen kimse; sevilen kimse. 2) nikâhsız karı veya koca, metres. 3) tas. hakîkî sevgili, Allah

dostân

(f. i. dost'un c.) : dostlar. 

dost-âne

(f. zf.) : dostlukla, dostça. 

dost-dâr

(f. b. s.) : dost tutan, sevgilisi olan. 

dost-gâhî

(f. b. i.) : muz. elde hiçbir numunesi bulunmıyan, asırlardanberi terkedilmiş bir Türk müziği makamıdır. 

dostî

(f. i.) : dostluk. 

dost-kâm

(f. b. s.) : dost meramiı, merâmj dostun meramına uygun olan. 

dost-kân

(f. b. s.) : 1) (bkz. : dost-kâm). 2) büyük kadeh. 

dost-kânî

(f. b. i.) : 1) arkadaş veya sevgililerle içilen şarap. 2) bir toplantıda bulunanlara şarap ikram etme. 3) büyük kadeh.