de'b

(a. i.) : âdet, usul, tarz, kaide, gelenek. 

de'b-i kadîm

eski âdet, eski usul. 

debâbîc

(a. i. dîbâc'ın c.) : dallı, çiçekli ipek kumaşlar. 

debâbîs

(a. i. debbûs'un c.) : topuzlar. 

debâle

(f. i.) : ağaçkavunu. 

debbâbe

(a. i.) : kale duvarlarım oymakta kullanılan bir savaş âleti. 

debbâğ

(a. i.) : tabak, sepici, deri terbiye eden kimse. 

debbâğ-hâne

(a. f. b. i.) : hayvan derilerinin terbiye olunduğu, sepilendiği yer. 

debbûs

(a. i. c. : debâbîs) : topuz, (bkz. : debös). 

debbûs-i âhenîn

(a. f. b. s.) : demir topuz. 

debdâb

(f. i.) : şöhret, azamet. 

debdebe

(f. i.) : 1) haşmet, ululuk, büyük bir gösteriş, (bkz. : dârât). 2) *. gürültü, patırdı, tantana. 

deberân

(a. i.) : astr. 1) gök cismi. 2) ayın dördüncü durağı. 

debîr

(f. i.) : 1) kâtip, yazıcı. 2) müsteşar. 

debîr-i felek

astr. Utarit. (Merkür) gezeğeni. 

debîr-istân

(f. b. i.) : kalem odası, büro, 

debistân

(f. i.) : mektep, * okul. 

debitânî

(f. s.) : mektepli, * okullu. 

debûr

(a. i.) : batı rüzgârı, batı tarafından esen yel. 

debûs

(f. i.) : topuz, (bkz. : deb-bûs).