dân

(f. e.) : 1) Arapça, Farsça, bazen da Türkçe kelimelere takılarak yer, mahfaza, kab mânâsına kelimeler meydana gelir. Cür-dân; iğne-dân : ibnelik. Kalem-dân : kalemlik. Nemek-dân : tuzluk. Ateş-dân : ateşlik gibi. 2) s. bilen, bilir. Suhan-dân : sözbilir. Nâ-dân : câhil. Nükte-dân : nükte bilir, yapar. gibi. 

dân

(f. i.) : tane. (bkz. : dâtiek). 

dânâ

(f. s. c. : dânâ-yân) : bilen, bilici, bilgiç, (bkz. : âlim). Dil-i dânâ : bilir gönül. Mürg-i dânâ : konuşan papağan, tutu. 

dânâ-yi Tûs

(Tus'lu) Firdevsî.

dânâ-yi Yûnân

Eflâtun. 

dânâ-dil

(f. b. s.) : gönlüyle anlııyan, gönlü çok aydınlık. 

dânâ-yân

(f. b. i. dânâ'nın c.) : bilenler, bilgililer. 

dânak, dânâk

(a. i. c. : devânık, devânîk) : çocuklara pişirilen dişbuğdayı. (bkz. : dânük). 

dânâyî

(f. i.) : bilicilik, bilgiçlik, âlimlik. 

dâne

(f. i.) : 1) tane, tohum. 2) çekirdek. 3) kurşun, gülle.

dâne-i hâl

tek ben.

dâne-i hardal

hardal tanesi.

dâne-i şirâre

kıvılcım tanesi. 

dâne-çîn

(f. b. s.) : tane toplıyan, devşiren, döküntü hâlinde bulunan ufak tefek şeylerden faydalanan. 

dânek

(f. i.) : tane. (bkz. : dân). 

dânende

(f. s.) : bilen, bilgin; haberli. 

dânende-i serâir

içindeki sırrı bilen. 

dâne-riz

(f. b. s.) : tane döken, tohum serpen. 

dang

(f. i.) : bir dirhemin altıda biri. 

dânik

(a. i.) : 1) mangır. 2) bir dirhemin dörtte biri. 

dânisten

(f. m.) : bilmek. 

dâniş

(f. i.) : 1) biliş, bilgi, ilim. 2) erkek adı. Ehl-i dâniiş : bilgi sahipleri. Encümen-i dâniş : akademi. 

dânivâmûz

(f. b. s.) : öğrenici; öğretici, fr. didactîque

dâniş-gâh, dâniş-geh

(f. b. i.) : bilgi yeri, mektep; üniversite. 

dâniş-gede

(f. b. i.) : üniversite. 

dâniş-ger

(f. b. s.) : bilgin, âlim. (bkz. : dânişver, "dânişî). 

dânişî

(f. s.) : bilgin, âlim. (bkz. : dâniş-ger, dâniş-ver). 

dâniş-mend

(f. b. s. c. : dâniş-mendân) : 1) bilgili. 2) i. Tanzîmattan önce, kadıların yanında stajyer olarak çalışan kimse. 

dâniş-mendân

(f. b. s. dânişmend'in c.) : dânişmentler. 

dâniş-nâme

(f. b. i.) : şahadetname. 

dânis-pezîr

(f. b. s.) : bilgili. 

dâniş-sâr

(f. b. i.) : (bkz. : dânişgâh, dâniş-geh, dâniş-gede). 

dâniş-ver

(f. b. c. : dâniş-verân) : İlim, * bilgin (bkz. : dâniş-ger, dânişî). 

dâniş-verin

(f. b. s. dâniş-ver'in c.) : bilginler, âlimler.