Cây

جاي

(f. i.) : yer. (bkz. : câ).

cây-i iştibâh

şüphe noktası.

cây-i karâr

durma, dinlenme yeri.

cây-i mülâhaza

düşünülecek yer, nokta.

cây-i rahat

rahat yer.

cây-i suâl

sorulacak şey. 

cây-bâş

جاي باش

(f. b. i.) : oda, ikâmet yeri, ev, yurt, mekân, mesken.

cây-gâh, cây-geh

جايگاه ، جايگه

(f. i.) : 1) yer. 2) mevki, rütbe. 

cây-gîr

جايگير

(b. s.) : yer tutan, yerleşen, yerleşmiş. 

câyi'

جايع

(a. s. c. : ciyâ') : aç, acıkmış, aç olan. (bkz. : cev'ân). 

câyir

جايز

(a. s.) : çevir ve cefâ eden, edici. 

cây-mend

جايمند

(f. b. s.) : yerinden kalkınıyan, üşenen, tenbel. 

cây-nişîr

جاي نشين

(f. b. s.) : birinin yerine geçen; yer tutan.