büd

(f. s.) : 1) sahip. 2) i. maşa. (bkz. : büde2. 

büdâd

(a. i.) : 1) hisse, nasip, pay. 2) nihayet, son. (bkz. : büdde). 

büdalâ

(a. s. bedîl'in c.) : budala, sersem, akılsız, bön kimseler [müfret olarak kullanılır; müfredi "bedii" Türkçe'de kullanılmaz]. 

büdbüdek

(f. i.) : çavuşkuşu, ibibik kuşu. (bkz. : hüdhüd). 

büdde

(a. i.) : 1) nasîp, hisse, pay. 2) nihayet, son. (bkz. : büdâd, encam). 

büde

(f. i.) : 1) ağaç kavı. 2) maşa. (bkz. : büd2. 

büdün

(a. i. bedene'nin c.) : kurbanlık develer. 

büdûr

(a. i.) : hızla geçme, ileri geçme.