bûs, buse

(f. i.) : öpme, öpücük, öpüş. 

bûs (-)

(f. s.) : öpen. Dâmenbûs : etek öpen. 

busat

(a. i. bisât'ın c.) : kilimler, döşekler, minderler, keçe yaygılar. 

bûse-câ

(f. b. i.) : öpecek yer. 

bûse-cîn

(f. b. s.) : buse, öpücük alan, toplıyan. (bkz. : bûse-rübâ). 

bûse-gâh, bûse-geh

(f. b. i.) : öpülecek yer. 

bûse-lik

(f. b. i.) : (bkz. : pûselik). 

busende

(f. s.) : öpen, öpücü. 

bûse-rübâ

(f. b. s.) : buse, öpücük toplıyan, kapan, alan. (bkz. : bûse-çîn). 

bûse-şikesten

(f. b. i.) : şapır şupur öpüş, öpme. 

bûse-zen

(f. b. s.) : öpücü, öpen. (bkz. : busende). 

bûs-gâh

(f. b. i.) : öpülecek yer. (bkz. : bûse-gâh, bûse-geh). 

bûsî

(f. i.) : öpme. Dâmen-bûsî : etek öpme. Dest-bûsî : el öpme. 

Bûsîde

(f. s.) : öpülmüş. 

bûsîden

(f. m.) : öpmek. 

bûsîr

(f. i.) : bot. sığır kuyruğu denilen ve ayı kulağına benziyen bir ot. 

bûsiş

(f. i.) : şapırtılı öpüş. 

busm

(a. i.) : serçe parmak ile adsız parmağın uçları açıldığı zaman aradaki açıklık. 

Bûtsân

(f. i.) : gül ve çiçek kokularının çok olduğu yer, bahçe, (bkz. : bostan, büstân). 

bustân-bân

(f. b. i.) : bahçivan. 

bûstân-fürûz

(f. b. i.) : bot. katmerli horozibiği denilen bir çiçek. 

bûstânî

(f. s.) : bostana âit. 

bûstân-serâ

(f. b. i.) : bahçe içinde bulunan köşk. 

busu'

(a. i. basî'in c.) : terler. 

bu'sûsâ

(a. i.) : ufak ve parlak bri böcek, tatarcık.