bûr

(f. s.) : 1) fıstıkî renk. 2) i. doru, kızıla çalar at. 3) i. zool. sülün. 

bûr

(a. i.) : dünyâ ve ahrete hayrı olmıyan kimse. 

Burak

(a. h. i.) : Hz. Muhammed (Aleyhisselam)’ın Miraçta bindiği binek. 

burbûr

(a. i.) : bulgur, haşlanmış buğdayın döğülmüşü. 

burç

(a. i. c. : burûç) : 1) kale; hisar çıkıntısı, kule. 2) yuvarlak bina. 3) Güneşin ayrıldığı oniki kısımdan herbiri. 4) herhangi bir şekil gösteren ve kendisine özel bir ad verilen hareketsiz yıldızlar kümesi.

burc-i âbî

sulu burç. [seretan, akrep, hut (balıklar) burcu]. 

burc-i âteşî, burc-i âzerî

ateşli burç. [hamel (kuzu), esed (arslan), kavis (yay) burcu].

burc-i bâdî

havalı burç. [cevzâ (ikiz), terazi, aguarius burcu]. 

burcâs

(a. i.) : yüksekte bulunan nişangâh, hedef. 

burcuma

(a. i.) : parmak boğumu, parmak boğumlarının oynak yerlerindeki kemikle-, rin sivrileri. 

bûre

(f. i.) : kuyumcuların kullandıkları tuza benzer bir madde. 

bu're

(a. i.) : 1) çukur. 2) çölde çukur biçiminde yapılan ocak. 

burha

(a. i.) : çok cins olan dişi deve. 

bûriyâ

(f. i.) : hasır. 

bûriyâ-bâf

(f. b. s.) : hasır dokuyan, hasırcı. 

burûc

(a. i. burc'un c.) : hisarlar, kuleler, (bkz. : burç).

burûc-i isnâ aşer

(Güneş medarının) oniki burcu. 

burût

(a. i.) : bıyık. 

burzag

(a. i.) : 1) delikanlılık çağındaki neşe. 2) s. etine dolgun delikanlı, (bkz. : ber-zûg).