bûh, bûhe

(a. i.) : 1) çakır doğan. 2) erkek baykuş. 

buhak

(a. i.) : erkek kurt. 

buhalâ'

(a. i. bahîl'in c.) : cimriler, pintiler, tamahkârlar. 

buhir

(a. i. c. : ebhire) : buğu. 

buhârî

(a. s.) : buhar'a mensup, buğu ile ilgili. 

buhayre

(a. i.) : küçük deniz, göl. 

buhbûha

(a. i.) : orta yer, saha, alan. 

buhl

(a. i.) : cimrilik, pintilik, elsıkılığı. (bkz. : bahl, buhûl)

buhle

(f. i.) : semizotu

buhrân

(a. i.) : 1) hastalığın en ağır zamânı, nöbet, kriz. 2) mec. Bir işin tehlikeli, karışık bir hal alması. buhrân-ı ceyyid, buhrân-ı kâmil, buhrân-ı mahmud : hastalığın iyiliğe yüz tuttuğunu gösteren nöbet.

buhrân-ı redi'

hastalığın fenânalaşma nöbeti.

buhrân-ı vükelâ

kabîne buhranı.

buht

(f. i.) : oğul. (bkz. : ferzend, mahdûm)

buhte

(f. s.) : (bkz. : behte).

buhtû, buhtûr

(f. i.) : gök gürültüsü. (bkz. : ra'd).

Buhtunnasar

(a. h. i.) : Beytülmukaddes'i harâbeden ve yetmiş bin Yahudiyi öldürdüğü söylenen Bâbil Kralı Nebukadnezar.

buhû

(a. i.) : alçakgönülülükle hakkını isteme.

buhûh

(a. i.) : ses kısıklığı

Buhûl

(a. i.) : cimrilik. (bkz. : bahl, buhl).

Buhur

(a. i. Bahr'in c.) : denizler. (bkz. : bihâr, ebhâr, ebhur).

Buhûr

(f. i.) : tütsü.

Buhuûr-dân

(f. b. i.) : tütsülük. (bkz. : bahûr-dân).