bîm

(f. i.) : 1) korku, (bkz. : havf). 2) tehlike. 

bîm-i cân

can korkusu. 

bîm-i dûzah

cehennem korkusu. 

bîm-i ta'ne

azarlanma, söğülüp sayılma korkusu. 

bîm ü ümîd

korku ile ümit, kararsızlık. 

bî-magz

(f. b. s.) : beyinsiz, akılsız; hoppa. 

bî-magz-âne

(f. zf.) : akılsız, hoppa adama yakışacak surette. 

bî-maksad ü bî-günâh

(a. f. b. s.) : maksatsız ve günahsız. 

bî-ma'nâ

(f. a. b. s.) : anlamsız, mânâsız. 

bîmâr

(f. s. c. : bîmârân) : hasta, sayrı. 

bîmârân

(f. b. s. bîmâr'ın c.) : hasta bakıcılar. 

bîmâr-dâr

(f. b. s.) : hastabakıcı. 

bimâre

(f. s.) : 1) hasta. 2) akınlar veya harbler sırasında ele geçen kadın esirlerin ayrıldıkları sınıflardan biri. 

bîmâr-hâne

(f. b. i.) : 1) hastahâne. 2) tımarhane, deliler yurdu, (bkz. : bîmâr-istan 2.)

bîmâr-hîz

(f. b. s.) : hastalıktan yeni kalkan [kimse]. 

bîmârî

(f. i.) : hastalık. 

bimâr-istân

(f. i.) : 1) hastahâ-ne. 2) tımarhane, (bkz. : bîmâr-hâne). 

bî-meâl

(f. a. b. s.) : mânâsız, hükümsüz, saçmasapan [söz]. 

bî-mecâl

(f. a. b. s.) : halsiz, takatsiz, zayıf, dermansız, bitkin, (bkz. : bî-tâb). 

bî-mecâl-âne

(f. a. zf.) : güçlükle, takatsizlikle, bitkinlikle. 

bî-mecâlî

(f. a. b. i.) : güçsüzlük, halsizlik, takatsizlik, bitkinlik. 

bî-mekân

(f. a. b. s.) : 1) yersiz, yurtsuz. 2) serseri. 

bî-mer

(f. b. s.) : hesapsız, sayısız. 

bî-merâ

(f. b. s.) : riyasız. 

bî-merhamet

(f. a. b. s.) : merhametsiz, yüreği katı. 

bî-mezak

(f. a. b. s.) : zevksiz, tat almaz. 

bi-meze

(f. b. s.) : tatsız tuzsuz. 

bî-mihr

(f. b. s.) : şefkatsiz, sevgisiz. 

bî-minnet

(f. a. b. s.) : 1) yapılan bir iyiliği gücendirecek şekilde hatırlatmıyan, başına kakmıyan; lûtufkâr. 2) gücendirici bir şekilde hatırlatmıyan [lütuf]. 

bî-misâl

(f. a. b. s.) : eşsiz, eşi bu-lunmıyan. (bkz. : bî-nazîr). 

bîm-nâk

(f. b. s.) : korkmuş. 

bî-muâdil

(f. a. b. s.) : eşsiz, benzersiz. 

bî-mubâlât

(f. a. b. s.) : dikkatsiz, kayıtsız. 

bî-mûeib

(f. a. b. s.) : mûcipsiz, sebepsiz, yok yere. 

bî-muhâbâ

(f. b. s.) : çekinmeksizin, çekinmeden, sakınmadan, (bkz. : bî-pervâ). 

bî-müdânî

(f. a. b. s.) : emsalsiz, benzersiz. 

bî-mürüvvet

(f. a. b. s.) : mürüvvetsiz, insaniyetsiz.