bîd

(a. i.) : yok olma. (bkz. : beyâd, büyûd, beydûdet). 

bid

(a. e.) : Arapçada'ki bi- edatınınd, t ile başlıyan kelimelere katıldığı zamanki şekli olup kelimeyi zarf yapar.

Bi-d-da'vâ

dâva ederek.

Bi-t-tedrîç

tedricen. 

bîd

(f. i.) : sögütağacı. (bkz. : saf-sâf).

bîd-i giryân, bid-i mecnûn, bîd-i nâlân, bîd-i piyade, bîd-i revân, bîd-i sernigûrv bot

ağlıyan söğüt, salkımsöğüt. 

bida'

(a. i. bd'at'ın c.) : sonradan meydana çıkan şeyler. 

bidâd

(a. i.) : 1) hisse, bedel verme. 2) arkadaşlar arasında nöbetle satın alma. 

bî-dâd

(f. i.) : 1) zulüm, işkence. 2) s. zâlim, (bkz. : gaşûm -, gürdâs). 

bî-dâd-ger

(f. b. s.) : zâlim, gaddar, hâin. 

bî-dâd-gerî

(f. b. i.) : zalimlik, gaddarlık, hainlik. 

bî-dâdî

(f. i.) : zalimlik. 

bîdâh

(f. s.) : haşeri, sert başlı, huysuz [aygır, at], (bkz. : beydah). 

bidak

(f. i.) : don, pantolon gibi ayaktan giyilen şeylerin paçası. 

bidâl

(a. i.) : bir şeyi başka bir şeyle değişme, tırampa etme. 

bîdâr

(f. b. s.) : uyanık, uyumıyan, uykusuz. Baht-ı bîdâr : uyanık talih : Dil-i bîdâr : uyanık gönül. 

bîdâr-baht

(f. b. s.) : mutlu. 

bîdâr-dil

(f. b. s.) : uyanık, aydın. 

bîdâre

(f. s.) : âşık, düşkün. 

bîdârî

(f. i.) : 1) uyanıklık. 2) uğraşma, çabalama. 3) dikkatlilik. 

bid'at

(a. i. c. : bida') : 1) sonradan meydana çıkan şey. 2) peygamber zamanından sonra dinde meydana çıkan şey.

bid'at-i hasene

beğenilebilir yenilikler.

bid'at-i seyyie

fena yenilikler. 

bidâyet

(a. i.) : başlama, başlangıç. 

bidâyeten

(a. zf.) : başlangıçta, başta, ilkin [aslı bedâet dir], 

bidayet mahkemesi

(a. t. b. i.) : [eskiden] asliye mahkemelerine verilen ad. 

bîd-bâf

(f. b. i.) : sepetçi, sepet örücü. 

bidde

(a. i.) : takat, derman, güc. (bkz. : bedde). 

bi-d-def'ât

(a. zf.) : bir kaç kerre, defalarla, (bkz. : mükerreren). 

bîdester

(f. i.) : 1001) kunduz, süiti. 

bî-devlet

(f. a. b. s.) : mutsuz, zavallı. 

bidh

(a. i.) : geniş ova. 

bî-dil

(f. b. s.) : 1) korkak. 2) nüktesiz. 3) âşık. 4) kalbsiz, gönülsüz. 

bi-dimâg

(f. a. b. s.) : akılsız, kafasız, beyinsiz. 

bî-dîn

(f. a. b. s.) : 1) dinsiz. 2) acımaz, merhametsiz. 

bî-direng

(f. b. s.) : durmıyan, eğlenmiyen, çabuk. 

bî-dirîg

(f. b. s.) : 1) esirgen-miyen. 2) esirgemiyen, elinden geleni yapan. 

bidisgân

(f. i.) : sarmaşık [ot], (bkz. : bıdısgan, bıdışgan, bidişgan). 

bidist

(f. i.) : karış, [bazı lügatler-de "bedest" şekli de var], 

bid-istân

(f. b. i.) : söğütlük. 

Bidpây

(f. h. i.) : Kelîle ve Dimne'nin müellifi olan meşhur Hind filozofu. 

bidre

(f. i.) : ağaç kurdu. 

bidrûd

(f. i.) : sağlık, selâmet, esenlik. 

bî-duht

(f. b. s.) : 1) kızı olmıyan, kızsız [kimse]. 2) (h. i.) Zühre (Venüz) yıldızı.