bî-

(f. e.) : -sız, -maz. [Farsça kelimelerin başına getirilir]. Bî-âr : arsız, utanmaz. Bî-âşiyân : yuvasız. 

bi-

(a. e.) : başlarına eklendiği zaman kelimeleri -e hâline getirir; ile, için mânâlarını vererek Farsça'deki be- edâtiyle aynı işi görür. Bi-hakkın : hakkiyle. Kameriye harfleriyle başlıyan kelimelere eklendiği zaman bi-l- şeklini (bi-l-münâ-sebe); şems (Güneş) harfleriyle bi'-d-, bi-n-, bî-r-, bi-s-, bi-ş-, bi-t-, bi-z, şekillerini : (bi-t-tabi', bi-n--netice. gibi) alır. 

bîa

(a. i. c. : biya') : kilise. 

bî-âb

(f. b. s.) : 1) kuru, susuz. 2) donuk. 3) hayâsız, rezil. 

bî-âmân

(f. b. s.) : amansız, amanvermez, acımaz, merhametsiz. 

bî-âr

(f. a. b. s.) : arsız, utanmaz, sıyrık. 

bî-ârim

(f. b. s.) : 1) dururp dinlenmiyen. 2) zf. bir düzüye. 3) rahatsız. 

bî-âşiyân

(f. b. s.) : yuvasız. 

bîat

(a. i.) : kabul ve tasdik muamelesi, [aslı : "bey'at" dır]. 

bi-avni

(a. b. zf.) : yardımiyle.

bi-avni-llâhi teâlâ

Allah'ın yardımiyle. 

biaynihî, bi-aynihâ

(a. b. zf.) : ayniyle, olduğu gibi, tıpkı.