bezâ

(a. i.) : konuşmada açıksaçıklık. 

bezâdî

(a. i.) : gökçil, mavimsi bir nevî değerli taş; küçük yakut. 

bezaga

(f. i.) : kertenkele, keler. 

bezâne

(f. s.) : esici, esen [rüzgâr]. 

bezâzet

(a. i.) : bezcilik, manifaturacılık. 

bezâzet

(a. i.) : pejmürdelik, perişanlık, kıyafetsizlik, (bkz. : bizâz, büzûzet). 

bezbâz

(f. i.) : Hindistan cevizî kabuğu. 

bez beze

(a. i.) : 1) zafer, galebe, üstünlük. 2) nasip, pay, kısmet. 3) daralma, sıkılma. 

bezbeze

(a. i.) : hızlı yürüme; kaçma. 2) şiddetle sarsma, depretme. 

beze

(a. s.) : fakir; miskin. 

beze

(f. i.) : günah, hatâ, kabahat, suç. 

beze-kâr

(f. b. s.) : günahkâr, suçlu. 

beze-kâri

(f. b. i.) : günahkârlık, suçluluk. 

bezer

(a. i.) : gevezelik. 

bezi

(a. s.) : akıllı, uslu, zarif [çocuk]. 

bezim

(a. s.) : 1) kuvvetli, zorlu kimse. 2) kızgınlığını belli etmeyip soğukkanlı olarak hareket eden adam [müennesi "bezîme" dir]. 

bezin

(f. s.) : esici, esen ["esnek" mânâsına gelen "bezîden" mastarından]. 

bezir

(a. s.) : geveze. 

bezir

(a. i.) : tohum, ekilecek tane. (bkz. : bezr). 

bezk

(f. i.) : zool. tespihböceği. 

bezl

(a. i.) : bol bol verme, saçma. 

bezl-i cehd

elinden geldiği kadar çalışma.

bezl-i güher

cevher dağıtma, inci saçma. 

beıl-i nükud

parayı bol verme, para dökme, (bkz. : ibzal). 

bezle

(f. i.) : 1) hoşa giden nâzik söz, lâtiyfe, şaka tarzında söylenen lâkırdı. 2) ahenk ile okunan şiir. 

bezle-bâz

(f. b. s.) : lâtiyfecl, şakacı, (bkz. : bezle-gû). 

bezle-gû

(f. b. s.) : (bkz. : bezle--bâz). 

bezin

(a. i.) : 1) diş ucu ile ısırma, kırma. 2) yayın kirişini çekip salıverme. 

bezm

(f. i.) : içkili, eğlenceli meclis, dernek. 

bezm-i aşk

aşk meclisi. 

bezm-i cihan

cihan, dünyâ meclisi. 

bezm-i ferâ-yi Ahmed Efendi

meşhur bir çeşit lâle. 

bezm-i gam

gam meclisi.

bezm-i hâss

husûsî meclis.

bezm-i safa

safa meclisi. 

bezm-i tarab

müz. yeni terkîbedilmiş ve rağbet görmemiş bir mürekkep makamdır. Nihâvend makamı içinde sabâ makamının (düğâh, segah, çargâh, hicaz, hüseynî) perdelerinden ibaret olan ilk beşlisini kullanmaktan ibarettir ki, esasen bu beşli, geçki olarak nihâvend eserlerde pek çok kullanılmıştır. Nihâvend makamı ile, onun gibi rast perdesinde durur. Güçlü nihâvend'de olduğu gibi neva ve ikinci derecede de sabâ'da olduğu gibi çargâh perdeleridir. Donanıma nihâvend gibi si ve mi küçük mücenneb bemolleri ile fa bakıyye diyez konulur ve lâhin içinde sabâ'nın ilk beşlisi için si bekar, si koma bemolü, re bakıyye bemolü, mi bekar kullanılır. 

bezme

(a. i.) : gündüz yenilen bir öğün yemek. 

bezme

(f. i.) : sohbet ve muhabbet meclisinin bir köşesi. 

bezm-gâh, bezm-geh

(f. b. i.) : eğlence yeri. 

bezr

(f. i.) : ekim. (bkz. : ziraat). 

bezr

(a. i. c. : büzûr) : tohum, ekilecek tane. 

bezr

(a. i.) : bot. çiçek ve sebze tanesi. 

bezreka

(a. i.) : yol gösteren, kılavuz, delil, (bkz. : bedreka). 

bezr-ger

(f. b. i.) : (bkz. : bezr-kâr). 

bezr-ger

(a. f. b. s.) : tohum saçan, ekinci, çiftçi. 

bezr-kâr

(f. b. i.) : ekinci. 

bezyûn

(a. i.) : 1) ince kumaş. 2) sündüs denilen altın işlemeli atlas. 

bezz

(a. i.) : pamuktan veya ketenden yapılmış dokuma. 

bezzaz

(a. s.) : 1) bezci, kumaş satan, manifaturacı. 2) i. çarşı, bedesten. 

bezzâz-istân

(a. f. b. i.) : bedestan, bedesten, esnaf çarşısı, (bkz. : bedestân). 

bezz-istân

(a. f. b. i.) : bedestan, bedesten, esnaf çarşısı, (bkz. : bedestân).