beşaret

(a. i.) : 1) müjde, muştu. (bkz. : bişâret). 2) çirkin kıyafet; yeni çıkan garip şey. [2 ci mânâsı ekseriya kadınlar arasında kullanılmaktadır]. 

beşâret-âver

(a. f. b. s.) : müjdeci, muştucu, haberci. 

beşâret-nâme

(a. f. b. i.) : Hurûfî bir şâir olan Refîî'nin hurûfîliğe dâir yazdığı 110 sahifelik bir eseri. 

be-şartı an ki

(f. a. zf.) : şu şartla ki. 

beşâşet

(a. i.) : güler yüzlülük; güler yüz. 

beşe

(f. i.) : zool. atmaca [kuş]. 

beşel

(f. i.) : 1) iki şeyin birbirine sarılması; iki kimsenin birbiriyle tutuşması. 2) "asıl, sarıl!" mânâsına beşelîden mastarından. emir. 

beşem

(f. s.) : 1) kederli, yaslı, mahzun. 2) güç hazmolan şey. 

beşen

(f. i.) : 1) cisim, beden. 2) uzun boy. 3) taraf, kenar, uç. 

Beşenc

(f. i.) : yüz lâtifliği, güzelliği, parlaklığı ve gençliği. 

beşer

(a. i.) : insan. Eb-ül-beşer : Hz. Adem. Nev'-i beşer : insan cinsi. Hayr-ül-beşer. Seyyid-ül-beşer : Hz. Muhammed (Aleyhisselam). İlm-ül-beşer ; antropoloji, fr. anthropologie. 

beşere

(a. i.) : insan derisinin dış tabakası. 

beşere-i muhâtiyye

biy. Vücudun içindeki "gışâ-yı muhâtî" denilen derinin dış yüzü. 

beşeriyyât

(a. i. c.) : antropoloji, fr. anthropologie. 

beşerî, beşeriyye

(a. s.) : beşer'e, insana mensup, insanî. 

beşeriyyet

(a. i.) : beşerlik, insanlık. 

beşg

(f. i.) : 1) naz, işve. 2) dolu; kar; şebnem, çiy. 

beşi'

(a. s.) : acı, ekşi, tadı fena şey. 

beşîr

(a. s.) : 1) müjde getiren, müjdeci. 2) güleryüzlü, güleç [adam], (bkz. : beşuş). 

beşm

(f. i.) : 1) kırağı, (bkz. : şebnem). 2) dinsiz, mezhepsiz. 3) Rey ile Taberistan arasında havası çok soğuk bir yer. 

beşme

(f. i.) : 1) tabaklanmamış ham deri. 2) hek. "çeşmezen" denilen bir göz ilâcı. 3) beş parmak da denilen, ayrı renkli beş çubuk motifi ile süslenmiş bir çeşit kumaş. 

beştek, beştük

(f. i.) : vazo; kap; zarf; kâse, çini saksı. 

beşuş

(a. s.) : güleryüzlü, şen. (bkz. : beşîr 2) . 

beşûş-âne

(f. b. zf.) : güle yüzlülükle. 

beşyûn

(f. s.) : semiz, yağlı, besjfl