bes

(f. e.) : yeter, yetişir, tamam, kâfî. 2) çok. 

be's

(s. i.) : 1) zarar, ziyan. 2) zahmet, zorluk. 3) azap, şiddet, korku. 5) fenalık. [Arapça'da : "sıkıntı ve fıkarâlıktan fena durumda olmak veya savaşta şiddetli harekette bulunmak" mânâlarına gelir]. 

besâ

(f. e.) : nice nice, pek çok, hayli. 

besâ'

(a. i.) : alışma, ülfet. 

besâit

(s. s. basît'in c.) : basit olanlar, sâde şeyler. 

besâk

(f. i.) : sazdan, ağaç dallarından veya türlü türlü çiçeklerden yapılarak bayram ve nevruz günlerinde giyilen başlık, zafer tacı. 

besslet

(a. i.) : dilâverlik, bahadırlık, kahramanlık, yiğitlik, cesurluk, yararlık, (bkz. : şecaat). 

besmet

(a. i.) : güleryüzlülük, besîmlik. 

besara

(f. i.) : divanhane, sofa, salon. 

besâre-nişîrt

(f. b. s.) : sofada oturan; hizmetçi, uşak. 

beşaret

(a. i.) : göz açıklığı, derin görüş. 

besât

(a. i.) : 1) düz yer. 2) kazan, tencere gibi yayvan kap. [kelime bisât şeklinde de kullanılabilir]. 

besâtet

(a. i.) : 1) dilde düzgünlük, serbest söyleyiş. 2) basitlik, düzlük.

besâtet-i arz

yer düzlüğü. 

besâtîn

(a. i. büstân'ın c.) : bostanlar, sebze bahçeleri, [cemi' olarak besâtûn şekli de vardır]. 

besbâs

(f. s.) : herze, saçmasapan. [söz]. 

Besbese

(a. i.) : çok çabuk yürüme. 

besek, besdek

(f. i.) : 1) harman yerinde toplanılan buğday ve arpa demeti. 2) esneme. 

besend, besende

(f. e.) : kâfi, tamam, yetişir, yeter. 

be-ser

(f. s.) : baş üstünde.

be-ser ü çeşm

(baş ve göz üstüne) : bâşüstüne. 

besgûy

(f. s.) : geveze, çenesi düşük, çalçene. 

besî

(f. i.) : 1) çokluk, ziyâdelik, fazlalık. 2) s. birçok. 

besîc

(f. i.) : 1) hazırlık, yol hazırlığı, sefer hazırlığı. 2) yol azığı. 

besim

(a. s. besm'den.) : güleryüzlü, güleç [adam], (bkz. : bâsim, bessâm). 

besîr

(a. s.) : çok, birçok. 

besîse

(a. i.) : 1) bir çeşit yemek. 2) un ile yağdan yapılan bir bulamaç. 3) nifak, iftira, ağız karası. 

beskele

(f. i.) : kapı mandalı, kapı sürgüsü. 

besmân

(f. i.) : bir anlaşmadan sonra rehin olarak bırakılan şey, kaparo. 

beşme

(a. i.) : rastık, (bkz. : vesme). 

besmele

(a. i.) : 1) "Bismillâh-ir-Rah-mân-ir-Rahîm" cümlesinin adı. 2) başlangıç. 

besmele-hân

(a. f. b. s.) : besmele çeken, (bkz. : besmele-keş). 

besmele-kes

(a. f. b. s.) : besmele çeken, "Bismillâh-ir-Rahmân-ir-Ra-hîm" diyen, (bkz. : besmele-hân). 

besr, beşere

(a. i. c. : besûr) : vücutta çıkan sivilce, ufak çıban. 

besere-i habise

kara kabarcık denilen ve çıktığı yeri kangren eden öldürücü bir hastalık. 

bess

(a. i.) : 1) dağıtma, yayma, saçma. 2) meydana çıkarma. 

bess-i şekva

şikâyeti meydana çıkarma. 

Bessâm

(a. s.) : güler yüzlü, çok gülen adam. (bkz. : bâsim, besîm). 

Bessâse

(a. i.) : Mekke-i Mükerreme. 

best

(f. i.) : düğüm, (bkz. : ukde). 

beste

(f. i.) : 1) müz. şarkının makam ve ahengi. 2) s. kapalı, bağlı; bitiştirilmiş, bağlanmış. Dil-beste : dili bağlı. 3) s. donmuş. 4) Esterâbâd ve Gürgan'da yapılan basma nakışlı ipek kumaş. 

beste-dehan

(f. b. s.) : ağzı kapalı, dili bağlı, sükût eden, susan. 

beste-dem

(f. b. s.) : nefesi tutulmuş. 

beste-gî

(f. b. i.) : 1) bağlılık. Dil-bestegî : gönül bağlılığı, açıklığı, (bkz. : mar-bûtiyyet). 2) kapalı olma, kapalılık. 

beste-kâr

(f. b. s.) : bes-teliyen, besteci, kompozitör, fr. compositeur. 

beste-leb

(f. b. s.) : dudağı kapalı; tutuk. 

beste-nigâr

(f. b. i.) : müz. en eski mürekkep Türk makamlarındandır. Husûsî ve orijinal bir kıymet taşıyan bu makam rağbetle kullanılmıştır ve hâlen de kullanılmaktadır. Bilhassa kuvvetli hüzün, ıztırap ve dindarlık mevzularında kullanılabilir. Sabâ makamına Irak makamının pest dörtlüsünün (yâni Irak perdesindeki segah dörtlüsünün) ilâvesinden meydana gelmiştir. Bu dörtlü ile, Irak perdesinde durur. Güçlü, birinci derecede kuvvetli olarak kullanılan çargâh do perdesidir ki, sabânın güçlüsüdür. Donanımına sabâ gibi si için koma ve re için bakiyye bemolü konulur. Lâhin içinde icâbeden yerlere sa-bâ'nın tiz sekizlisi için lâ bakiyye bemolü ve Irak'ın pest dörtlüsü için de fa bakiyye diyezi ilâve olunur. 

beste-rahim

(f. a. b. s.) : kısır kadın, (bkz. : betrâ'). 

besûr

(a. i. besr'in c.) : sivilceler, küçük çıbanlar. 

Besûs

(a. i.) : 1) okşadıkça süt veren deve. 2) Araplarda çok meşhur ve meş'um bir kadın [eş'emü min Besûs : Besûs'tan daha uğursuz], 

beşâat

(a. i.) : 1) yiyinti ve içintilerdeki acılık. 2) kabahat. 

besâm

(a. i.) : Hicaz'da yetişen ve misvak yapılan hoş kokulu bir ağaç, balsama ağacı. 

Besânika

(a. i. c.) : [boşnak kelimesinin cemi olarak kullanılmıştır. ] : boşnaklar.