ba's

(a. i.) : 1) gönderme, gönderilme. 2) yeniden dirilme, diriltme. 

ba's-i ba'd-el-mevt

öldükten sonra dirilme. 

ba's-i emvât

ölülerin dirilmesi. 3) peygamberlik. 

basâir

(a. i. basîret'in c.) : ibretli görünüşler, deliller, ibretler. 

basal

(a. i.) : bot. soğan ve benzeri gibi kökler. 

basala

(a. i.) : hek. vücûdun bir tarafında yaradılıştan kalma kabartı. 

basala-i sîsâiyye

anat. murdar iliğin dimağ ile birleştiği yerde görünen kabartı. 

bâ-sâmân

(f. b. s.) : 1) zengin, varlıklı. 2) düzgün, düzenli. 

basar

(a. i. o. : ebsâr) : 1) göz. 2) görme. Hadîd-ül-basar : gözü keskin. Kuvvet-i basar : gözün iyi görmesi. 

basâret

(a. i.) : gözaçıklığı, inceden inceye etraflı derin görüş. 

basari

(a. s. basar'dan.) : görüşle ilgili olan. 

bâ-savâb

(a. zf.) : doğrulukla, doğruca. 

basbasa

(a. i.) : 1) köpeğin yaltaklanması, kuyruğunu sallayıp sokulması. 2) dalkavukların nefret edilecek hâli. 

bâs'r

(a. s. basar'dan.) : gören, görücü. 

bâsira

(a. i. basar'dan.) : 1) görmek kuvveti ve hassası, görüş, görme. 2) göz. (bkz. : ayn, çeşm). 

bâsit

(a. s. bast'dan.) : 1) yayan, yayıcı. 

bâsıt-ür-rızk

Allah. 2) anat. Bir uzvu uzatıp açan [adale]. 

basî

(a. i. c. : busu') : ter. 

bâsia

(a. i.) : çok kırmızı olan dudak. 

bâsia-i mahbûbe

sevgilinin kırmızı dudağı. 

bâsik

(a. s.) : eliaçık, cömert [adam]. 

bâsika

(a. i.) : ağzına kadar su dolu olan kuyu. 

basil

(a. s.) : 1) kahraman, yiğit, cesur kimse. 2) haram şey. 3) fena, sert, kötü söz. 4) çirkin kimse. 

basile

(a. i.) : sovan çeşidi. 

bâsim

(a. s. besm'den.) : güler yüzlüden adam. (bkz. : bessâm). 

basîr

(a. s. basar'dan.) : görüp anlıyan. 

bâsire

(f. i.) : ekin. 

basiret

(a. i.) : önden görüş, seziş. 

basîret-i kalb

gönül uyanıklığı. 

basîret-kâr

(a. f. b. s.) : basiretli, önden gören, sezişli. 

basîret-kârâne

(a. f. zf.) : önden görene, sezene yakışacak surette. 

basiret-kâri

(a. b. i.) : önden görmektik. 

basit

(a. s. bast'dan.) : 1) sâde, düz, arızasız, engelsiz. 2) açık, geniş, yayvan, yaygın. 3) sâde, yalın. 4) neşeli, şen, güleryüzlü. 5) i. aruz vezinlerinden biri. (bkz. : aruz). 6) kolay, (bkz. : âsân, sehl). 

bâsita

(a. i.) : uzak yer. 

basite

(a. i.) : 1) döşeme minder. 2) düz yer, arz. 3) yükseklik ölçmiye yarıyan yayvan Güneş saati. 

bast

1) yayma, açma, uzun uzadıya anlatm'a. (bkz. : ityân, serd). 

bast fi makam-il-hafi

Allah'ın abdi mahlûkat ile zahiren bast demesi. Bu; abd'in halk için bâtı-nan rahmete vesile olmasını iktizâ eder. Böyle olan abid eşyayı istîab eder. Onun her şeyde tesiri olur; hiç bir şey onun üzerinde müessir olamaz. 

bast fi makam-il kalb

nefis makamında rica mesabesindedir. Lütuf ve rahmeti, kurb ve ünsü kabule işarettir, [mukabili : kabz dır]. 

bast-ı dâ'vâ

dâva açma. 

bast-ı makal

söz açma. 

bast-ı mukaddemât

asıl maksada girmeden bir şeyler söyleme. 2) mat. tüm sayılı bir kes'rin tüm sayısını, kesrin paydasiyle çarpıp payına katmak ve çıkanı pay yapıp asıl paydasını olduğu gibi bırakmak. 3) rica hâli. (kabule, rahmete, ünse işaret olarak Allah tarafından tevcihin gelmesine de "bast" denilir]. 

bâstân

(f. s.) : 1) mazi, geçmiş, eski. 2) i. târih. 

bâstân-ı bîbaka

sonsuz târih, dünyâ. 

bâstân-şînâs

(f. b. s.) : târih, geçmiş zaman. 

bâsür

(a. i. c. : bevâsîr) : hek. mayasıl; kalın bağırsakta ve makadin etrafındaki siyah kan damarlarının şişmesinden ve bâzan iltihaplanmasından dolayı makadin içinde ve dışında peyda olan memeler yüzünden makattan kan veya cerahat gelme, fr. hemorroi'des. 

bâsûrî

(a. s.) : basurla ilgili. Evrâm-ı bâsûriyye : bâsûr memeleri.