bân (-)

(f. e.) : ... ci. Bağ-bân : bağcı. Nigeh-bân : gözcü. Pâs-bân : bekçi. 

bân

(f. i.) : dam, satıh. 

Bân

(a. i.) : 1) sorgun ağacı, bey söğüdü. 2) mec. sevgilinin boyu. 

bânevâ

(f. s.) : 1) mal, mülk sahibi, zengin. 2) meşhur, ünlü. [kelimeyi "bânüvâ" şeklinde de okumak caizdir]. 

bâng

(f. i.) : ses, seda, haykırma. 

bâng-ı nemâz

ezan. 

bâng-i revârev

İsrafil'in çalacağı sûrun ikinci derşcesi. 

bang-i rihlet

ölüm sesi. 

bânî

(a. s. binâ'dan.) : bina eden, yapan, kuran, kurucu. 

bânû

(f. i.) : 1) kadın, hâtûn, hanım. 

bânû-yî maşrık

Güneş. 2) gelin. 3) şarap ve gül suyu gibi şeylerin şişesi. 

Bânû-yî Mısır

Zelîha. 

bânûc

(f. i.) : salıncak.