Güneş v.b. batmak. Ay tutulmak. (-ala):Karanlık yayılmak.-gözleri çukur olmak.

وَقَبَتِ الشمسُ و غيرها من الشَّهب ـــِــ تَقِبُ وَقْبًا و وُقُوبًا

Vakit koymak, vakit tayini etmek.

وَقَتَهُ ـــِــ يَقِتُه وَقْتًا

(=)Müddetini açıkladı. Müddet tayin etti.

وَقَّتَه

İbadetle ilgili vakitleri ayarlayan ve bununla meşgul olan kimse.

المُوَقِّت

Bir işi görmek için verilen zaman. Bir şeyin ve işin yeri.

الميقات (ج) مواقيت

Vakit

الوقْتُ (ج) أوقات

Sert olmak. Utanmaz olmak.

وقُحَ ـــُــ يَوْقُحُ وقاحةً و وُقوحةً

S.müş.

فهو وقيحٌ و وَقَاح وهى وَقَاح (ج) وُقُح و وُقْح

Ateş tutuşmak.Bir şey parlamak.

و قَدَتِ النارُ ـــِــ تَقِد وَقْدًا و وُقوداً و قِدَةً ووقَدَاناً

Ateş yaktı.

أَوْقَدَ النارَ

Tutuştu.

اتَّقَدت النارُ

(=) Parladı.Gayretli zeki ve zarif oldu.(-o):Tutuşturdu.

تَوَقَّدَتِ النارُ

Ateş tutuştu.(-o):Ateş yaktı.

اسْتَوْقَدَتِ النارُ

Ocak, ateş yakılan yer. Soba.

المَوْقِد (ج) مواقد

Yakıt.

الوِقاد

Ateş yakan, ateşçi. Zeki. Çalışkan.

الوَقَّادُ

Yakılacak şey.

الوَقُود

(=)

الوَقِيد

Ölecek hale gelinceye kadar dövmek. Yere çarpmak. Hasta etmek. Uyku basmak.

وَقَذَ فلانًا ـــِــ يَقِذه وقْذًا

Değnekle vurulup ölen koyun.

المَوقُوذَة

Ağır işitmek, sağır olmak. Vakur ve ağır başlı olmak.(-fi):oturmak kalbine çökmek, tesir etmek.(-o):Sağır etmek. Kırmak.

وَقَرَتْ أذُنُه ـــِــ تَقِر وَقْرًا

Ağır başlı yaptı. Saygı gösterdi. İz bıraktı. Sağlamlaştırdı, alışkanlık kazandırdı. Teskin etti. Yaraladı.

وَقَّرَ فلانًا

Ağırlık. Hastalık. İhtiyar. Çoluk-çocuk. Mal. Davar. Sürü.

القِرَةُ

Ağır başlı.

الوَقُور

Kaya üzerindeki büyük çukur. Çatlak kemik. Koyun sürüsü.

الوَقير

Boynu kırılmak.(-bi):Deve binicisini atıp boynunu kırmak.(-o):Kırmak. Boynuna binmek. Eksik bulmak, ayıplamak. Kafasına şiddetle dürtmek, vurmak.

وَقَصَتْ عُنُقُه ـــِــ تَقِصُ وَقْصًا

Eksiklik, kusur. Ateşe atılan yonga v.b. zekat hayvanlarında iki nisap arasında kalan miktar.

الوَقَص

Boyun kemiği.

الوَقِيصَةَ

Yere çarpılan. Vurma veya yaralamada kullanılan ağır şey. Uykusu kaçan kimse.

الوَقِيطُ (ج) وَقْطى و وَقاطَى

Düşmek hayvan yatmak, deve çökmek, kuş konmak. Sabit olmak.(-fi):Sövmek, gıybet etmek. Ayıplamak işe koyulmak. Ağa tutulmak. (-ila): Koşmak

وَقَعَ ـــَــ يَقَعُ وَقْعًا و وُقوعًا

Gerekli ve vacip olmak.

وـ القولُ عليه

Söz tesir etmek, dokunmak.

وـ الكلامُ فى نفسه

Değerlendirilmek, değerini bulmak.

وـ الامرُ من فلان موقعًا

Pişman oldu.

وُقِعَ فى يده

Notaya uygun çalıp söyledi.(-bi):İleri gitti, haddi aştı. Başına getirdi. –Suyu tuttu., geçirmedi.(-o):Düşürdü.

أَوْقَعَ

Muharebe etti.İşin içine girdi. Cinsi münasebette bulundu.

واقَعَهُ

Elini yukarıya kaldırarak yürüdü. Konakladı hayvan su içip yattı.(-fi): Kitabın satırları arasına faydalı notlar yazdı.(-o): Mektup v.b. ni imzaladı. Vehim ve zanda bulundu. Taş ayağı yardı.

وَقَّعَ

İşin olmasını bekledi.

تَوَقَّعَ الأمرَ

Kılıç köreldi.(-o)(=) korktu.

اسْتَوْقَع

Araziye yer yer yağmur yağmak. Mektup veya dilekçenin altına gerekeni yazmak. İmza etmek. Bir nevi yazı. Bir nevi yürüyüş.

التَّوقيع (ج) تَواقيع

Bir şeyin olduğu veya düştüğü yer.

المَوقِعُ (ج) مواقع

(=) Harpte hücum.

المَوْقِعة

Kuşun konmaya adet ettiği yer. Çamaşır dövülen yer. Bileği. Çekiç.

المِيقَعَة (ج) مَوَاقِع

Kıyamet. Bela.Çarpışma. Olay.

الواقِعَة

Vurmak veya düşmekten çıkan ses. Tümsek yer. İnce bulut. Küçük çakıl.

الوَقْعُ

Olay. Bir düşüş. Çarpışma. Küçük çakıl.

الوَقْعَةُ

Sert yer. Keskin.

الوقيع (ج) وُقُعٌ

Sert ve pek yer. Gıybet. Çarpışma. Kuşun konmaya alıştığı yer.

الوَقِيعَة (ج) وِقاع و وقائع

Ayakta iken oturmak. Durmak.(-ala):Gözden geçirmek, incelemek.(-fi): Şüphe etmek.(-ala): Bir harf veya kelime üzerinde durmak. Anlamak, farkına varmak.(-o):Durdurmak(-o ala):Bildirmek, anlatmak.(-o):Vakfetmek

وقَفَ ـــِــ وُقوفًا

(an):Vazgeçti, yapmadı.(-o):Durdurdu.

أَوْقَفَ

Arka arkaya, sırayla durdular. Bilezik taktı.(-o):Açıkladı.Durdurdu. (-o ala):Bildirdi anlattı.

وقَّفَ الجيشُ

Yapmadı, vazgeçti.(-fi):Durakladı.

تَوَقّفَ عن كذا

Dinin nassı olan, bilinen.

التوقيفى

Vakfedilen.İşinden alınan.

الموقوف

Vakfeden.

الواقِفُ (ج) وُقْفٌ

Kilise hizmetçisi.

ووُقُوفٌ

Bir kelime üzerinde durmak. Bir yerin mülkiyeti sahibine veya Allah’a ait olmak üzere gelirini bir hayra bağlamak. Halka bilezik kalkan çerçevesi.

الوَقْفُ (ج) وُقوف

Sakınmak. Korkmak.

وَقَى الفرسُ من الحَفى ـــِــ يقى وَقْيًا و وَقًى

Korumak. Düzene koymak.

و ـ الشىءَ وَقْيًا و وقاية ووَاقية

Korundu, sakındı(-o):Allah’tan korktu. Çekindi.

اتَّقَى بالشىء

Sakındı, göründü.

تَوَقَّاهُ

Korku, saygı.

التُّقَاة (ج) تُقًى

(=)Allah’ın emirlerini tutup yasaklarından kaçınma.

التَّقْوَى

Korkmak. Gerçek durumunu gizlemek.

التَّقِيّةُ

Takva sahibi.

التَّقِىُّ (ج) أتقياءُ