«Kim, her kim, o kimse ki.»

منْ

«Den, dan, sebebiyle, karşılık.»

مِنْ

Bağışlamak, vermek. İğreti vermek.

مَنَحَهُ الشىءَ ـــَــ مَنْحً

Bahşiş, atıyye. İğreti verilen şey, emanet.

المِنْحَةُ

Den«beri, de, da»

مُنْذُ و مُذ

Vermemek, mahrum etmek. Himaye etmek, korumak.

مَنَعَه الشىءَ و منه ـــَــ مَنْعًا

Korunmuş ve arkalı olmak. Çetin olmak.

مَنُع فلان ـــُــ مَنَاعَة

Yapmamak mevzuunda mücadele etti.

مانَعَه الشىءَ

Mümkün olmadı. (–an): Vazgeçti, yapmadı. (–bi): Kuvvet kazandı.

امْتَنَعَ الشىءُ

Cimri. Engel.

المانِعُ (ج) مَنَعة

Korunma, muafiyet.

المَنَاعة

Kuvvet, üstünlük.

المَنْعَةُ

Vermeyen mani olan.

المَنُوع

Korunmuş, muafiyet sahibi. Kuvvetli, dayanıklı.

المَنِيعُ (ج) مُنَعاءُ

İyilikte bulunmak. Başa kakmak. – Eksilmek. (–o): Âciz bırakmak, yormak. Kesmek.

منَّ عليه ـــُــ مَنًّا

Başa kakarak incitti.

امْتَنَّ على فلان

Kuvvetli. Bir kimsenin yanında en kıymetli olan şey.

الممنون

Kudret helvası. Eski bir ölçek.

المَنُّ

Kuvvet.

المُنَّةُ (ج) مُنَنٌ

İyilik başa kakma.

المِنَّةُ (ج) مِينَنٌ

Allahın isimlerinden: çok veren. Başa kakan.

المَنَّانُ

Çok başa kakan. Zenginliğinden dolayı bir kadınla evlenen. Zaman. Ölüm.

المَنون

Takdir etmek. Mübtelâ kılmak.

مَنَى اللَّهُ الأمرَ ـــِــ مَنْيًا

Mine’ye geldi. Menisi geldi. (–o): Menisini getirdi. Kanattı.

أمْنَى

Temenni ettirdi.

منَّى الرَّجُلَ الشىءَ و بالشىء

Tasavvur etti, olmasını istedi. Uydurdu.

تَمَنَّى الشىءَ

Arzu, ideal.

الأُمْنِيَّةُ (ج) أمانىُّ

(=)

المُنْيَةُ (ج) مُنًى

Erlik suyu.

المَنِىُّ (ج) مُنْىٌ

Ölüm.

المَنِيَّةُ (ج) مَنايا