«İle, beraber».

مَعَ

Bozulmak. (–fî): gitmek. (–o): Kapıp kaçmak. Çekip çıkarmak.

مَعَدَ الشىءُ ـــَــ مَعْدًا

Mide.

المَعِدَةُ (ج) مَعِدٌ

(=)

المِعْدَةُ (ج) مِعَدٌ

Keçi. Keçi derisi. Gayretli.

المَاعزُ (ج) مواعز و مِعاز

Keçi.

المَعْزُ (ج) أمْعُزو مَعِيز

(=)

المِعْزَى الواحدة مِعْزَاة

Yayı germek. (–bi): Çocuk düşürmek. (–o): Uzatmak, germek. Borcunu zamanında vermemek. Çekip çıkarmak. Yolmak.

مَعَطَ فى القوس ـــَــ مَعْطًا

Toprakta yuvarlandı.

تَمَعَّكَ

Çabuk yürümek. (–o): Acele etmek. Rahatsız etmek. Bozmak.

مَعَلَ الرجلُ ـــَــ مَعْلاً

Hakkı ikrar etmek. Sür’atle koşmak. Su akmak.

مَعَنَ بالحقِّ ـــَــ مَعْنًا

S.müş.

فهو مَعِين (ج) مُعُن

Kaçtı, uzaklaştı. Malı çoğaldı. Yer suya kandı. (–fî): derinleştirdi, sonuna kadar vardı. – kabul ve itiraf etti. Su bol oldu, aktı. (–o): Akıttı.

أَمْعَنَ

Küçüldü.

تَمَعَّنَ

Kap – kacak, evde kullanılan aletler. İtaat. Su. İyilik, bağış. Zekât.

المَاعُون

Faydalı şey. Tatlı ve akar su. İyilik, bağış. Deri. Zillet.

المَعْنُ

Bağırsak. Yumuşak, alçak arazi.

المِعَى (ج) أَمْعَاء

Bağırsak.

المِعَاءُ (ج) أمْعِية