Demirin çakılın parçalanması. Yıldız. Silahlı kişi. Parlak delikanlı. Çoğunluk. Gözün akı. Çivi. Kılıç. Dağ. Çiçek.

الكَوْكَبُ (ج) كَوَاكِبُ

Yıldız takımı. İnsan topluluğu.

الكَوْكَبَةُ

Gecikmek. Tekrar tekrar bakmak. (-o): Korumak, gözetmek.

كَلأَ الدَّيْنُ ـــَــ كلئًا

Kaparo aldı.

تَكَلَّأَ

Ot.

الكَلَأُ (ج) أكْلاءٌ

Kaparo. Veresiye.

الكُلْأَةُ

Düşmanlık etti.

كالَبَه

Esiri bağladı. Köpeğe av tutmayı öğretti.

كَلَّبَ الأسيرَ

Köpek. Yırtıcı hayvan. Bağ, ip. Kanca. Destek. Köpek balığı.

الكَلْبُ (ج) كِلاب و أكْلُبٌ

Kuduz illeti.

الكَلَبُ

Dişi köpek. Diken.

الكَلْبَةُ

Kıskaç. Kelpeten.

الكلبتان

Mahmuz. Kanca. Doğan pençesi. Diken.

الكُلاَّبُ (ج) كَلاليبُ

Çehresini ekşitmek.

كَلَحَ فلانٌ ـ كلُوحًا

Düşmanca karşıladı.

كالَحَه

Şiddetli. Kısa dudaklı.

الكالِحُ

Kireçle sıvamak.

كَلَسَ البناءَ ـــِــ كَلْسًا

Kireç.

الكِلْسُ

Kireç ocağı

الكلاَّسَة

Hayvan yemlemek.

كَلَفَ الماشية ـــَــ كَلْفاً

Yüzünün rengi bozulmak. Çil gelmek.

كَلِفَ وَجهُه ـ كَلَفًا

S. müş. (-o): Çok sevmek. Düşkünü olmak.

أكلْف و هى كَلْفاء و كُلْفٌ

S. müş. (-o): Güçlüğüne rağmen yüklenmek.

فهو كَلِفٌ

Üzerine gerekli kıldı. Zor bir işi yükledi.

كَلَّفَهُ أمرًا

İş şu kadar … gerektirdi.

كلّفه الأمرُ كذامن

Üzerine tapuladı.

و ـ كلَّف على اسمه أرضًا

Kendini ilgilendirmeyen şeye karıştı. (-o): Yapmağa çalıştı, zorlandı. Adeti olmayan şeyi yapmağa kalkıştı.

تكلَّفَ

Güçlük, zahmet. Maliyet fiyatı.

التَّكْلِفَة

Çil. Yüze gelen lekeler. Solgun renk.

الكَلَفُ

Âşık.

الكِلْفُ

Siyah-kırmızı arası renk ve leke. Bir şeyi elde etmek için sarfedilen emek ve para. Yüze gelen geniş lekeler. Zoraki yapılan şey. Elbiseye süs için takılan şerit v.b.

الكُلْفَة

Din ve kanunun muhatabı olma durumuna gelmiş kimse. Telâşe müdürü.

المُكَلَّفُ

Tapu.

المكَلَّفَة

Göğüs.

الكَلْكَالُ و الكَلْكَلُ

Bıçak v.b. körelmek.

كَلَّ ـ كُلُولاً و كلالةً

S. müş. Yorulmak. Becerememek. Zayıflamak. (-an) : Usanmak, bıkmak, ağırına gitmek.

فهو كَلِيلٌ و كَلٌّ

Vâris olacak baba ve çocuk bırakmadan ölmek. Ölünün babası ve evlâdı olmamak.

و ـ كَلًّا و كلالَةً

İyice köreldi. Çoluk çocuğunu bırakıp gitti. (-fi) : gayret etti. (-an) : Gevşek ve korkak oldu. (alâ) : Hamle yaptı. (-o) : Taç giydirdi. Süsledi.

كَلَّلَ

Taç. Tırnağı çevreleyen kısım. Taç şeklinde çiçek demeti.

الإكْليلُ (ج) أكاليل

Hep, hepsi. Her biri. Tamamen.

كُلّ

Her ne zaman. 

كُلَّمَا

Babası ve evladı olmayan. Başkalarının sırtına yük olan. Âciz ve zayıf. Kılıç ve bıçağın sırtı. 

الكَلُّ

Cibinlik. 

الكِلَّةُ (ج) كِلَلٌ

Yaralamak. 

كَلَمَهُ ـــِــ كَلْمًا

S. müş. 

فهو مكلومٌ و كَليم (ج) كَلْمى

Konuştu.

كالَمَه

(=)Çok yaraladı. 

كَلَّمَهُ

Barışıp konuştu(lar). 

تكالَم

Güzel konuşan.

التِّكلام و التِّكلامة

Yaralama. Yara.

الكَلْمُ (ج) كُلُومٌ و كِلامٌ

Kelime, mana ifade eden söz. Cümle. Cümlelerden meydana gelen kaside, hutbe v.b. söz.

(ابكلِمَة) ، و (الكلمة)

Hz. Musa’nın lâkabı. Konuşulan kimse.

الكَليِمُ

Böbrek.

الكُلْيَة (ج) كُلًى

Tensiye olan isim veya zamire muzaf olarak kullanılır: “her ikisi”.

كِلاَ

Bir önceki kelimenin müennesidir.

كِلْتَا

“Asla, hayır, dikkat ediniz ha!” Yeminle birlikte kullanıldığında: “hakikaten, gerçek”.

كَلاَّ