Erkek. Başkan. Makara yuvası, deliği. Astar. Sert ve büyük gem.

القَبّ (ج) أقُبٌ

Yaka.

القَّبَةُ

Kubbe.

القُبَّةُ (ج) قِبَابٌ وقُبَبٌ

Kurumuş bitki. Karın gurultusu. Erkek hayvan kükremesi.

القَببيبُ

İyilik ve hayırdan uzaklaştırmak. İçini çıkarmak için kırmak.

قَبَحَ الله فلانًا ـ قَبْحًا و قُبُو حًا

Kötü ve çirkin olmak.

قَبُحَ الشىء ـ قُبْحًا و قَبَاحَةً

Hayırsız kıldı. Çirkin yaptı. (-li): Beğenmedi. Çirkinliğini açıkladı.

قَبَّحَه

Çirkinlik, kötülük.

القُبْحُ (ج) مَقَابحُ

Çirkin, kötü.

القَبيحُ

Defnetmek.

قَبَرَ المَّيتَ ـ قَبْرًا

Birisine kabir yaptı. Gömmek üzere ölülerini teslim etti.

أقْبَرَ فلانًا

Toygar kuşu.

القُبَّرُ واحد ته قُبَّرَةٌ

Mezar.

القَبْرُ (ج) قُبُو رٌ

Kabristan.

المَقْبَرَةُ مَقَابِر

Ateş yakmak. Ateş istemek. Ateş veya elektrik almak. Elde etmek. Faydalandırmak, bahşetmek.

قَبَسَ النَّار ـ قَبْسًا

Sigorta teli.

القابِسُ

Ateş. Meş’ale.

القَبَسُ

Ateş tutuşturmaya yarayan alevli çıra v.b. Priz.

المقبِسُ (ج) مقابِسُ

Cemaat.

القَابصةُ (ج) قَوَابصُ

Parmak uçlarıyla alınan şey. Bir avuç. Büyük çekirge.

القَبْضَةُ

Avuçlamak. Sahip olmak. Teslim almak. Yakalamak. Almak. Dürmek. Gidermek, yok etmek. Kanat çırpmak.

قَبَضَ الشىء و عليه ـ قَبْضَا

Vazgeçmek.

و ـ يدَه عن الشىء

Öldü.

قُبِضَ فلانٌ

Toplandı, dürüldü. Mal ele geçti. Canı sıkılıp bir tarafa çekildi. Tiksindi. (-fî): Gayret etti.

انقَبَضَ

Toplandı, büzüldü. Toplanıp atılmaya hazırlandı. Deri sertleşti, çatladı. (-alâ): Üzerinde durdu, önem verdi.

تَقَبَّضَ

Bir avuç. Kılıç sapı.

القَّبْضّةُ

Ele geçirilen.

القُبْضَةُ

Mal teslim alınan yer. Bıçak v.b. sapı.

المَقْبِضُ (ج) مقابِضُ

Bıçak v.b. sapı.

المَقْبِضُ

Canı sıkıntılı. Görünüşten kaçan, yalnızlığı seven.

المُنْقَبِضُ

Asıl Mısırlılar.

القِبْطُ (ج) أقْباطُ

Kirpi başını içeri çekmek. Görünüp kaybolmak. Rükûda başını fazla eğmek. Yorulmak. (-fî): Girmek. (-an): Ayrılmak. (-o): Çuvalın kenarını kıvırmak.

قَبَحَ القُنْفُذُ ـــَــ قُبوعًا

Önlük. Yazlık fötr.

القُبَّعَةُ

Nalın.

القَبْقَابُ (ج) قباقيبُ

Gelmek. Esmek. (-alâ): Çabuk davranmak. (-o): Önüne almak. Yamamak.

قَبَلَ ـــُــ قَبَّلاً

Kefil olmak, taahhüt etmek. (-o): Ebe doğduğu sırada çocuğu tutmak.

قَبِلَ بفلان ـــَــ قَبَالَةً

Kabul etmek. Razı olmak.

و ـ الشىء قَبو لاً

Geldi. (-bi): Bolluk oldu. (-alâ): Yapıştı, sağlam tuttu. Yöneldi. (-o): Şaşı yaptı. Önüne aldı.

أقْبَلَ

Karşısına geçti. Karşılaştırdı.

قابله

Öptü. İşçiye iş verdi.

قَبَّلَهُ

İkisi karşılaştı.

تَقَابَلا

Tekeffül etti. (-o): Kabul etti, razı oldu. 

تَقَّبَلَ به

Yüzünü döndü. Karşıladı. Yeniden başladı.

اسْتَقْبَلَهُ

Ebe. 

القا بلَةَ (ج) فَوَابِلُ

Ayakların ucu birbirine yakın olarak basmak. Parmak arasından geçen nalın tasması.

القِبالُ

Ön, evvel.

القُبَالُ

Senet. Taahhüt senedi.

القَبَالَةُ

Ön, karşı.

القُبالَةُ

Ön, önce.

قَبْلَ

Ön. Ön taraf. Dağ eteği. Başlangıç. Ön taraftaki avret yeri.

القُبُلُ

Güç, takat. Yan.

القِبَلُ

Gelecekte.

مِنذِى قِبَل

Öpücük. Ağız kabarcığı.

القبْلَةُ (ج) قُبَلٌ

Yön, cihet. Kâbe.

القِبْلَةُ

Nazar boncuğu. Süs iğnesi.

القَبَلَةُ

Rıza, hoşnutluk. Güzellik. Seher yeli.

القَبو ل (ج) قَبائلُ

Nesil. Topluluk. Taraftar. Benzer zümre. Kefil. Başkan.

القَبِلُ (ج) قُبُلٌ

Soy, kabile. Sınıf. Gem dizgini. Kafa kemiği.

القَبِلَّةُ (ج) قَبَائل

Koparılmaksızın kulağı kesilmiş koyun v.b.

المُقَابلَةُ

Kantar. Muhafız, emin. 

القَّبضانُ

Kaftan, kaba.

القَبَاء

Bodrum. Bine kemeri. 

القَبْوُ (ج) أقْباهٌ