Men’etmek. . (--o) : İzi silmek.

ظَلَفَهُ عَنِ الاَمْر ـــِــ ظَلْفًا

(Hayvanlara ait) Çatal,tırnak.

الظِّلْفُ (ج) أظلاف و ظُلوف

Sert yer. Güç iş. Kötü hal.

الظَّليِفُ (ج) ظُلُفٌ

Gölgeli oldu.

ظَلَّ الشىء ـ ظَلاَلَة

Gündüz yapmak. Durmadan yapmak.

وظَلَّ يفعل كذا ـــَــ ظَلاًّ

Gölgesi düştü. Gölgeli oldu. (--o) : Gölgelendirdi. Örttü, kapladı. Yaklaştı, yöneldi.

أظَّلَّ

Gölge. Karaltı, siluet. Başlangıç. Himaye.

اظِّلُّ (ج) ظِلاَل أظلال

Gölgelik, şemsiye.

الظُّلَّةُ (ج) ظُلَلٌ

(=)

المِظَّلَةُ (ج) مَظَالّ

Yersiz hareket etmek, yersiz yapmak. (--o) : Haksızlık etmek, hak yemek. Doğru yoldan sapmak.

ظَلَمَ ـــِــ ظُلْمًاو مَظْلِمَةً

Karardı. Karanlığa girdi. (--o) : Karartı.

أظْلَمَ

Zulümden yakındı. Zulüm çekti. (--o) : Hakkını yedi.

تَظَّلَّمَ

Karanlık.

الظَّلاَمُ

Dişin suyu, parlaklığı. Kar.

الظَّلْمُ (ج) ظُلُومٌ

Karaltı. Dağ.

الظَّلَمُ (ج) ظُلُومٌ

Karanlık.

الظَّلْمَاء

(=)

الظُّلْمَةُ

Erkek deve kuşu.

الظَّلِيمُ (ج) ظُلْمان