Çarpıştı. İsyan etti.

حَارَبَهُ

Güneş keleri.

الحِرْباءُ (ج) حِرابىٌّ

Kargı, harbe.

احرْبَةُ (ج) حِراب

Oda, köşk. Baş köşe. Mihrap.

المِحْرَاب (ج) محاريب

Toprağı sürmek. Ateşi tutuşturmak için bir şey sallamak. Araştırmak. İtina etmek.

حرث الأرضَ ـــُــ حَرْثًا

Rençberlik.

الحِراثة

Tohum. Tarla. Çiğnenmiş yol.

الحرث

Saban, pulluk. Ateşi tutuşturmak için sallanan şey.

المحْراث ، المحْرَث (ج) محاريثُ

Haram ve yasak kıldı. (-alâ) : Sıkıştırdı, daralttı. (-fi) : İsrar etti.

حَرَّجَ الشىءَ

Sık ağaçlık yer. Dar. Günah.

الحَرَج

Toplandı. Vazgeçti.

احْرَنْجَمَ

Kasdetmek, yönelmek. (-an) : Ayrılmak.

حَرَدَهُ ـ حَرْدًا

Isınmak, sıcak olmak. (-o) : Isıtmak.

حَرَّ الماءُ و الهواءُ و غيرهما ـــُــ حرارةً

Azad etti. Çocuğu Allah yoluna adadı. Düzeltti.

حَرَّرَه

Kızıştı.

اسْتَحَرَّ

Lekesiz, sâf. Hür. Yüksek ruhlu. Kıymetli.

الحُرُّ (ج) أحرار

Güneşin sıcaklığı. Ateş.

الحَرُور (ج) حَرا ئرُ

İpek.

الحَرِير

İpekçi.

الحَرِيِرىَّ

Korumak.

حَرَزَه ـــُــ حَرْزًا

Korudu. Kazandı. Sakladı.

أَحْرَزَهُ

Sakındı.

احْتَرَزَ منه

Sağlam kap. Sığınak. Muska. Okuyup üfleme.

الحِرْز

Korumak, muhafaza etmek.

حَرَسه ـــُــ حَرَاسةً و حِرَاسةً

Bekçiler, korucular.

الحَرَس

muhâfız.

الحَرَسِىَ

Kırkayak.

الحريش

(-alâ) : Şiddetle arzu etmek, üzerine düşmek.

حَرَصَ ـــِــ حِرْصًا

Teşvik etti. Sarı renge boyadı.

حَرَّضَهُ على الشىءِ

Çok hasta, halsiz. Ne kokar ne bulaşır (adam).

الحَرَضُ

Çöğen.

الحُرْضُ

Dönmek. Çalışıp para kazanmak. (-o) : Çevirmek, değiştirmek.

حَرَف عنه ـــِــ حَرْفًا

Kenar, uç. Harf. Dil, lehçe. Yol. Vecih. 

الحَرْف

Bir durumda.

على حَرْفٍ

İş, zanaat.

الحِرْفة (ج) حِرَفٌ

Eğelemek. Diş gıcırdatmak. Yakmak.

حَرَقَ الحَديدَ ـــُــ حَرْقًا

Torpido.

الحَرّاقة

Yanık.

الحَرْق (ج) حُروق

Yanma, alev, ateş.

الحَرِيق

Hareket ettirdi.

حَرَّكه

Menetmek, mahrum etmek.

حَرَمَ فلانًاالشىء ـــِــ حِرْما نًا

Memnû olmak, mümkün olmamak.

حرُمَ الشىء ـــُــ حُرْمَةً

İhrama girdi. (-an) : Terk etti. (-bi) : (Namaza) başladı.

أحْرَم

Haram kıldı.

حَرَّمَ الشىء عليه

Yasak, haram. Muhterem.

الحَرام

Mekkenin çevresi. Kişinin namusunu koruduğu yakınları.

الحَرَم (ج) أحْرَامٌ

Mekke ve Medine.

الحرمان

Hürmet. Saygı gösterilecek şey. Kadın.

الحُرْمة (ج) حُرَمٌ

Haram. İhram. Evin içi. Aile.

الحَرِيمُ (ج) أحْرَام

Haram. Hürmet gösterilen. Kamerî ayların ilki.

المُحَرَّم

Saygıya değer şey. Kendileriyle evlenmek haram olan yakın akraba.

المَحْرَم (ج) مَحارِمُ

Yüzerlik otu.

الحَرْمَلُ

Lâyık olmak.

حَرابه ـــُــ حَرًا

S. müş.

فهو حَرِىٌ (ج) أحْرباء

(-bi) : Eğleşti. (-o) : Arayıp taradı.

تَحَرَّى

Daha üstün, daha lâyık.

الأحْرَى