بد

Başlamak. Meydana gelmek. İntikal etmek. (-bi) : İlkin yapmak.	بَدأ ــــَــ بَدْءّا ، و بَدْأة
İlk nazarda hatıra gelen.	بادىء الرأى ِ
Başlangıç.	البَدْءُ : (ج) أَبْدَاءٌ و بُدُوءٌ
Başlangıç, ana madde. Prensip.	المبْدَأ : (ج) مبادئ
Ayırmak, uzaklaştırmak. Dağıtmak. (-bi) : Men’etmek.	بَـدَّهُ ــــُــ بَدًّا
(o) : Herkese hissesini ayrı ayrı verdi. Baktı. (-ilâ) : Uzattı.	أ بَدّ َ
Tek başına kaldı. Kendi bildiğine gitti. Hakkından gelemedi.	اسْتَبَدَّ به
Nasip, hisse, karşılık. Ayrılık. Put, puthane.	البُدّ ، (ج) أ بْدا دٌ ، و بِدَدةٌ
Eş, denk.	البَــبدِيدُ
Tamam olmak. (-ilâ) : Koşmak. Tacil etmek.	بَدَرَ القَمَرَ ــــُــ بَدْرًا
Koşmak, geçmek.	بادراليه مبادرةً ، وبدارًا
Öfke halindeki saçma. Parlayıp sönen kızgınlık. Çirkin söz.	البادرة
14. gecesinde ay.	البَدر : (ج) بُدُورٌ ، وأبْدَارٌ
Kese.	البَدْرة
Harman.	البَيْدَرُ
Örneksiz olarak yapmak, icat etmek. Kuyu çıkarmak.	بَدَعَه ــــَــ بَدْعاً
Güzel yaptı. Bid’at işledi. Yorgun düştü. Topalladı. Hükümsüz oldu. (-o) : Çıkardı, icat etti.	أبْدَع
Bid’at işledi.	ابْتَدَع
İlk önce olan. Bir şeyin son derecesi.	البِدْعُ : (ج) أبدَاع ، وبُدُعٌ
Dinde ve başka hususlarda sonradan ihdas edilen şey.	البِدْعَة ُ : (ج) بِدَعٌ
Eşsiz yapan. Orijinal. Son derece mükemmel.	البَدِيعُ : (ج) بدائع
Değiştirdi. Trampa etti.	أبْدَ لهُ
Değiştirdi. Karşılığını aldı.	بادلَ الشى ءَ بِغَيْره
Şeklini değiştirdi, tahrif etti. Bir şeyle diğerini değiştirdi.	بَدَّلَ اشَّىْءَ
Pedal.	البِدَالُ
Bakkal.	البَدَّالُ
Karşılık.	البَدَلُ : (ج) أ بْدَالٌ
(=) : Halef. Ulu.	البَدِيلُ : (ج) أ بْدَالٌ ، و بُدَلاَء
Gövde. Zırh.	البَــدَ نُ
Dişi deve. İnek.	الـبَدَنـةُ : (ج) بُدُ نٌ ، و بُدْ نٌ
Ansızın gelmek. Başlamak.	بَدَهَهُ ــ َ بَدْ هاً ، و بَداهة
Hazırcevaplık etti. Taşı gediğine koydu.	بَدَّهَ
Her şeyin evveli. Birden oluveren şey.	البَداهة
(=), ansızın hatıra gelen doğru görüş.	البَديهة
Zuhur etmek, ortaya çıkmak. Kıra ve çöle çıkmak. (-li) : Eski görüşü değişmek.	بـــَــدَأ ــ ُ بُدُ وَّا ، و بَداءً
Kırda ve vahada oturan.	البا دى
Vaha, kır.	البادية : (ج) بَوادٍ