SÂLİH BABA
Erzincan'da yetişen bir velî ve tasavvuf şâiri. 1846 (H.1263) senesinde doğdu.
Babası Mustafa Efendi imâm idi. 1906 (H.1324)da Erzincan'da vefât etti.
Erzincan'da Kırtıloğlu Tekkesi yakınında Akmezarlığa defnedilmiştir.
Tasavvufta Hâlidiyye yolunun rehberlerinden Muhammed Sâmî Erzincânî
hazretlerinden feyz alarak kemâle ermiştir. Önceleri tüfek ustalığı yapmıştır.
Tasavvufta yetiştikten sonra pekçok şiir yazmıştır. Şiirlerinin toplandığı bir
Dîvân'ı vardır.
Tekke
edebiyâtında son devir şâirlerinden olan SâlihBaba, şiirlerinde hem halk
edebiyâtı hem de dîvân edebiyâtı şekillerini kullanmıştır. Dîvân edebiyâtı nazım
şekillerinden kasîde, gazel, murabbâ, muhammes, müseddes, beyit, müstezad ve
mesnevîyi, halk edebiyâtı nazım şekillerinden ise koşmayı kullanmıştır. Nazım
şekillerinden en çok gazel türünde şiir yazmıştır. Hece vezninde daha çok on
birli hece veznini kullanmıştır. Kâfiyelerden yarım, tam ve zengin kâfiyeleri
kullanmış olup daha çok tam kâfiyeye yer vermiştir.
Şiirlerinde tema olarak bu dünyânın geçici ve fânîliğini, asıl hayâtın âhiret
hayâtı olduğunu, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına uymak lâzım geldiğini
işlemiştir. Ayrıca şiirlerinin çoğunda hocasına bağlılığını ve muhabbetini dile
getirmiştir.
Dîvân'ından başka biri hocasından bahsettiği tahmin edilen iki eseri daha olduğu
söylenmiştir. Ancak bu eserleri bulunamamıştır.
Bâzı
şiirleri:
Ömür
cevherdir kadri bilinmez
Sakın
gafletle geçirme zamânı
Cihanda
şimdi kâl ehli çoğaldı
Söz ile
kandırır nice cüvânı
*** ***
***
Şeyhim
benim sultan imiş
Haktan
bize ihsan imiş
Can
derdine derman imiş
Görün
beni aşk n'eyledi
Âhiri
derviş eyledi
Bir
sâlih-i mestâneyem
Ne uslu
ne dîvâneyem
Bilmem
beni ben ya neyem
Görün
beni aşk n'eyledi
Âhiri
derviş eyledi.
KAYNAKLAR
1)
Sâlih Baba, Hayâtı ve Eserleri
|
