EBÛ NASR PÂRİSÂ
Evliyânın meşhurlarından. İsmi Muhammed bin Muhammed el-Hâfız-ı Buhârî olup,
Muhammed Pârisâ hazretlerinin oğludur. Künyesi Ebû Nasr, lakabı Hâfızüddîn'dir.
Doğum târihi bilinmemektedir. 1460 (H.865) senesinde vefât etti. Kabri Belh
şehrindedir.
Küçük yaştan îtibâren
babası ve Şâh-ı Nakşibend Muhammed Behâeddîn Buhârî hazretlerinin pak huylu,
temiz soylu halîfesi Muhammed Pârisâ hazretlerinin terbiyesi ve eğitimi altında
yetişti.Ondan aldığı feyz, bereket ve mârifetle âlimler arasında seçkin bir yere
geldi. Dînî ilimlerde ve tasavvuf ilminde çok yüksek derecede bir âlim oldu.
Tasavvuf makamlarında babasının yerini tutacak kadar bir üstünlüğe kavuştu.
Bütün bu hallerine rağmen
görülmemiş bir tevâzua sâhipti. İlmini ve tasavvuftaki üstün hallerini hep
gizlerdi. Kendisine bir suâl sorulduğu zaman, kitâba bakalım der, kitaplara
bakar sonra cevap verirdi. Kitabı eline alıp açar açmaz, sorulan suâlin cevâbı
bulunan yer çıkardı. Bâzan da bir iki sayfa yakını çıkardı.
Ebû Nasr Pârisâ hazretleri
pekçok talebe yetiştirdi. Bunlardan en meşhurları, Süleymân Firketî, Şeyh
Abdurrahmân Niyestânî ve Şeyh Pîr Halta'dır.
Ebû Nasr Pârisâ
hazretlerinin sohbetinde ve hizmetinde bulunan meşhur halîfelerinden Pîr Halta
ondan şu beyti nakletmiştir:
"Sabırla kanâati kendine yol tut;
Bu
derdi huy edinenler elem çekmez."
KAYNAKLAR
1) Nefehât-ül-Üns; s.435
2) Reşehât; s.92
3)
Hadâik-ül-Verdiyye; s.143
4) İslâm Âlimleri
Ansiklopedisi; c.11, s.355
|
