|
ALEVÎ BİN MUHAMMED SÂHİB-ÜD-DEVÎLE
Evliyânın
büyüklerinden. İsmi, Alevî bin Muhammed Sâhib-üd-Devîle'dir. Hayâtı hakkında
fazla bir bilgi yoktur. Doğum târihi bilinmemektedir. 1376 (H.778) tarihinde
vefât etti. İlimde ve tasavvuf hallerinde engin bir deniz gibi idi. Çok
kerâmetleri görüldü.
Şöyle
anlatılır: "Babası ona bir kuyu bağışladı.Fakat daha sonra vazgeçerek o kuyuyu
geri aldı. Bir kısım insanlar, o kuyudan su çekmek için yanına gittiklerinde,
suyunun çekilmiş, kupkuru ve içinin kaya parçaları ile dolu olduğunu gördüler.
Gelip durumu babasına anlattılar. Babası, kuyunun bu hâle gelmesine kendisinin
sebeb olduğunu anladı ve o kuyuyu tekrar oğluna bağışladı. Alevî bin Muhammed
kuyunun başına geldiğinde, kuyunun eski hâli üzere su dolu olduğunu gördüler."
Yine
anlatılır ki: "Alevî bin Muhammed ve talebelerinin bulundukları vâdiyi sular
bastı. O zaman hep birlikte, biraz yüksekçe bir yer olan tepeye çıktılar. Sular
yükseldikçe, onlar daha yükseklere çıktılar. Onlar çıktıkça sular da yükseldi.
Kurtuluş için başka bir yere de gidemediler. Talebeler, boğulup helâk
olacaklarına kanâat getirdikleri bir sırada, Alevî bin Muhammed o sudan abdest
aldı ve iki rekat namaz kıldı. Duâdan sonra elindeki asâ ile yükselen suya
vurduğu zaman, suların yükselmesi durdu. Kısa bir zamanda sular çekildi.
Berâberce yerlerine geri döndüler. Herkesin evindeki eşyâsını sel götürmüştü.
Oradakiler bu durumdan şikâyet ettiler. Sular çekilip yerler kuruyunca, Alevî
bin Muhammed, bir yeri işaret ederek açılmasını söyledi. Toprak kazılıp
açıldığında, eşyâların bir kısmını orada buldular. Başka bir yerin de
kazılmasını buyurdu. Orasını da kazdılar. Geri kalan eşyâlarını da orada
buldular."
Şöyle
anlatılır: "Alevî bin Muhammed hazretlerinin yaşadığı bölgede çok şiddetli
soğuklar oldu. Halk gelip, bütün ekili ve dikili arâzinin donup, bütün
bitkilerin telef olduğunu, ona âid olan ekili tarlanın da kendilerininki gibi
zarara uğradığını haber verdiler. O zaman Alevî bin Muhammed buyurdu ki:
"Allahü
teâlânın izniyle bize âid olan yerler zarar görmemiştir." Oradakiler, ona âid
olan yere gittiklerinde, onun tarlasının hiçbir zarara uğramadığını gördüler."
Şöyle
anlatılır: "Alevî bin Muhammed'in yakınlarından bir zâtın develeri kaçıp
kaybolmuştu. Berâberce aramaya çıktılar. Bir türlü bulamadılar. Üstelik
yollarını da kaybedip, nerede olduklarını anlayamadılar. Aç ve susuz bir hâlde
kaldılar. Alevî bin Muhammed hazretleri, sırtındaki paltosunu yere serip
üzerinde iki rekat namaz kıldıktan sonra duâ edip bâzı duâlar okudu ve;
"İşte bu
paltom, bize istediğimiz şeyi bulmada inşâallah yardımcı olacaktır." buyurdu. Bu
arada paltosu havada uçmaya başladı. Berâberce arkasından yürüdüler. Nihâyet bir
yerde develeri buldular. Kısa zamanda da oturdukları beldeye geri döndüler."
Yine şöyle
anlatılır: "Çocuklarından biri, şiddetli bir göz ağrısına tutuldu. Acısına
dayanamaz oldu. Bir gece;
"Yâ Rabbî!
Sevdiğin kul olan babam hürmetine bana şifâ ver!" diye duâ etti. Rüyâsında
yerden göğe yükselen kuvvetli bir nûr gördü. O sabah kalktığında gözlerindeki
ağrının hiç kalmadığını, şifâ bulduğunu anladı."
"Talebelerinden birkaçı da ağır bir hastalığa yakalandı. Hocalarını vesîle edip,
Allahü teâlâdan şifâ istediler. Allahü teâlâ da onlara şifâ ve âfiyet verdi."
KAYNAKLAR
1) Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.2, s.155
2) El-Meşre-ur-Revî; c.2, s.209-210
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.9, s.380
|
