|
AHMED BİN EBÛ VERD
Evliyânın
büyüklerinden. Künyesi Ebû Hasan'dır. Bağdât'ta doğup, büyümüş ve orada
yetişmiştir. Doğum ve vefât târihleri kesin bilinmiyor. Mîlâdî dokuzuncu asrın
ikinci yarısında vefât ettiği tahmin edilmektedir. Muhammed bin Ebû Verd'in
kardeşi olup, ikisi de zamanlarının meşhûr velîlerindendir. Cüneyd-i Bağdâdî'nin
yakınlarından olup, onun, Sırrî-yi Sekatî'nin, Hâris-i Muhâsibî'nin, Bişr-i
Hafî'nin ve Ebü'l-Feth el-Hammâl'in sohbetinde bulunmuş, tasavvufta yetişip,
yükselmiştir.
Buyurdu ki:
"Üç şey
vardır ki, bunlar bir velî kulda arttıkça, güzel hâlleri artar:
1. Makâmı
yükseldikçe, tevâzusu artar.
2. Malı
çoğaldıkça, cömertliği artar.
3. Ömrü
uzadıkça, hizmeti artar."
"Velîler,
şunlara riâyet sebebiyle Allahü teâlânın rızâsına kavuştu. Din büyüklerinin
kapısından ayrılmamak, muhâlefeti, karşı gelmeyi terketmek, hizmetlerde mâhir ve
gayretli olmak, musibetlere sabretmek."
"Dünyâyı,
onu isteyenlere bırakmak, onlardan ve dünyâdan yüz çevirmek akıllıların işidir."
"Dünyâ
sevgisinden ve onun sevgisine tutulanlardan yüz çevirenleri, yerdekiler ve
gökdekiler (melekler) sever."
KAYNAKLAR
1) Tabakât-ı Ensârî; s.270
2) Nefehât-ül-Üns; s.129
3) Sıfât-us-Safve; c.2, s.222
4) Hilyet-ül-Evliyâ; c.10, s.315
5) Nefehât (Osmanlıca); s.178
|
